تحليل عوامل اثرگذار بر تحولات مسكن معيشت محور در نواحي پيراشهري مورد: سكونتگاه هاي دهستان معجزات شهرستان زنجان

هدف پژوهش حاضر تحليل مؤلفه‌هاي مسكن معيشت محور و عوامل اجتماعي-اقتصادي مؤثر بر تحولات مسكن معيشت محور است. نوع تحقيق كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي تحليلي است. روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و ميداني شامل(مشاهده و پرسشنامه، مصاحبه)، روش تجزيه و تحليل اطلاعات به صورت توصيفي (ميانگين و توزيع فراواني) و استنباطي( آزمون T تك نمونه اي، آزمون كروسكال واليس، آزمون ضريب همبستگي و معادلات ساختاري) انجام شده است. جامعه آماري تحقيق شامل خانوارهاي دهستان معجزات استان زنجان است. با استفاده از فرمول كوكران 273 خانوار و در 5 روستا به عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونه گيري در سطح روستاها جهت انتخاب خانوارها به صورت تصادفي ساده بوده، و براي سنجش پايايي شاخص ها از آلفاي كرونباخ استفاده شد كه مقادير آن 0.70 درصد به دست آمد. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد، براساس آزمونTتك نمونه اي، مسكن معيشت محور روستايي در ابعاد معيشتي توليدي، تداركات، زيستي، اجتماعيفرهنگي پايين تر از ميانگين عددي برآورد شده است. همچنين يافته هاي معادلات ساختاري نشان مي دهد، بين عوامل اقتصادي و مسكن معيشت محور با مقدار رگرسيون 0.715 رابطه وجود دارد. براساس يافته هاي معادلات ساختاري ويژگي هاي مسكن معيشت محور روستايي در ابعاد معيشتي توليدي، تداركات، زيستي، اجتماعي فرهنگي به ترتيب مبين پايين بودن سطح الگوي مسكن به صورت معيشت محور است و نتايج بررسي عوامل اجتماعي اقتصادي مؤثر در تحولات مسكن روستاهاي مورد مطالعه نشان داد چهار بعد درآمد، اشتغال، دارايي، هزينه مسكن در شرايط نامطلوب قرار دارند. يافته هاي حاصل از آزمون ضريب همبستگي پيرسون نشان داد با افزايش بهبود شاخص هاي اجتماعي اقتصادي تمايل به ساخت مسكن معيشت محور نيز افزايش مي يابد.