واكاوي تحولات كالبدي – ادراكي روستاهاي پيراشهري مورد: روستاي مهرآباد در شهرستان دماوند

شهرها با رشد شتابان خود بزرگ‌تر مي‌شوند و بازتاب اكولوژيكي شهرها به ويژه شهرهاي بزرگ و روند رو به رشد جمعيت آن ها در درجه اول گسترش فضايي يا توسعه كالبدي شهرها و دست اندازي به زمين‌هاي كشاورزي و منابع طبيعي پيرامون است. اين گسترش از يك سو باعث شهرگريزي و از سوي ديگر باعث افزايش رغبت به خانه‌هاي دوم و استراحت در مكان‌هايي به دور از شهرها شده است. اين موضوع به ويژه براي روستاهاي همجوار كلانشهرها، خصوصاً تهران و شهرهاي بزرگ جدي است. بنابراين هر سكونتگاه روستايي كه در حاشيه و پيرامون اين مراكز شهري استقرار يافته باشد در معرض توجه قرار گرفته و اين امر در روستاها اثرات مختلفي را بر جاي گذاشته است. هدف اين تحقيق بررسي اثرات محيطي، كالبديفضايي و اجتماعي و اقتصادي خزش شهري در روستاي مهرآباد است. روش تحقيق در اين مقاله روش كيفي مبتني بر مصاحبه است،‏ جامعه آماري پژوهش را دو گروه مديران و مسئولين و خانوارهاي روستايي ساكن روستا تشكيل داده است. مصاحبه‌ها به روش گلوله برفي و تا حد اشباع انجام پذيرفت. نتايج بيانگر آن بود كه در بعد اجتماعي رشد پديده شهرگرايي و تغيير نگرش روستائيان مهم ترين اثري است كه رشد شهري در روستاي مهرآباد به جاي گذاشته است و در بعد اقتصادي عدم تعادل در اشتغال و كاهش درآمد و پس انداز روستائيان كه در نتيجه راكد ماندن كشاورزي و دامداري رخ داده است مهم ترين اثر كالبدي حاصل از خزش شهري در روستاي مهرآباد قانون گريزي و افزايش ساخت و ساز غيرمجاز بوده است و در بعد محيطي  نيز تخريب منابع طبيعي و افزايش آلودگي‌هاي زيست محيطي را به‌ همراه  داشته است.