ذهن‌آگاهي والديني، شايستگي والديني و حمايت اجتماعي ادراك شده در مادرانِ داراي كودك با و بدون نيازهاي ويژه

زمينه و هدف: تولد فرزند رويدادي مهيج و در عين حال پرتنش براي والدين به شمار مي رود. در اين ميان، تولد فرزندي داراي نيازهاي ويژه، تنيدگي مضاعفي بر والدين وارد مي كند و نيازمند نيروهاي جسمي و رواني ويژه اي براي مديريت فرزند است. پژوهش حاضر با هدف مقايسۀ ذهن آگاهي والديني، شايستگي والديني، و حمايت اجتماعي ادراك شده بين دو گروه از مادران داراي كودك با و بدون نيازهاي ويژه انجام شد. روش: روش پژوهش توصيفي و از نوع پس رويدادي است. جامعۀ آماري پژوهش دو گروه از مادران كودكان با و بدون نيازهاي ويژۀ ساكن شهر قزوين در سال 1397 بودند كه 160 مادر (شامل 87 نفر داراي كودك بدون نيازهاي ويژه و 73 نفر داراي كودك با نيازهاي ويژه) به روش نمونه گيري در دسترس و داوطلبانه براي شركت در پژوهش به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي سنجش شامل مقياس ذهن آگاهي بين فردي در والدگري (دانكن، 2007)، مقياس شايستگي والديني (جانستون و ماش، 1989) و مقياس چندبعدي حمايت اجتماعي ادراك شده (زيمت، داهلم، زيمت و فارلي، 1988) بود. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد بين دو گروه از مادرانِ كودكان با و بدون نيازهاي ويژه در ذهن آگاهي والديني (0/01p #60;) و شايستگي والديني تفاوت معناداري وجود داشت (0/05p #60;)، اما در حمايت اجتماعي ادراك شده بين دو گروه تفاوت معناداري مشاهده نشد (0/4p #62;). نتيجه گيري: نتايج حاكي از پايين بودن نمرات شايستگي والديني و بالا بودن نمرات ذهن آگاهي والديني در مادران داراي كودكان با نيازهاي ويژه در مقايسه با مادران داراي كودكان بدون نيازهاي ويژه بود؛ بنابراين، مي توان دريافت كه حضور كودك داراي نياز ويژه موجب افزايش حضور در لحظه و ذهن آگاهي بيش تر و كاهش شايستگي والديني در مادران داراي اين نوع كودك مي شود.