تأثير برنامه توانبخشي شناختي مبتني بر حافظه آينده‌نگر بر ميزان توجه كودكان با اختلال نارسايي توجه/ فزون‌كنشي

زمينه و هدف: توانايي توجه انتخابي در كودكان با اختلال نارسايي توجه فزون كنشي به خوبي تحول نمي يابد و دامنه توجه كوتاه، به عدم تكميل تكاليف و طرح ها مي انجامد و سبب مي شود كه توجه آنها به طور مداوم از فعاليتي به فعاليت ديگر معطوف شود. هدف اين پژوهش، بررسي اثربخشي برنامه توانبخشي شناختي مبتني بر حافظه آينده نگر بر ميزان توجه كودكان با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي بود. روش : پژوهش حاضر، يك مطالعه شبه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون و گروه گواه بود. نمونه مورد مطالعه شامل 32 كودك با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي در دامنه سني 8 تا 11 سال شهر كرمانشاه در سال 1397-1396 بودند كه به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايدهي شدند. گروه آزمايش، برنامه توانبخشي شناختي مبتني بر حافظه آينده نگر را در 18 جلسه 40 دقيقه اي دريافت كردند، در حالي كه گروه گواه در فهرست انتظار ماندند. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس درجه بندي كانرز والدين (كانرز، 1999)، مصاحبه باليني و آزمون رنگ واژه (استروپ، 1953) بودند. داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيري تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه برنامه توانبخشي شناختي مبتني بر حافظه آينده نگر بر ميزان توجه كودكان با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي تأثير مثبت و معناداري دارد (P 0.001). نتيجه گيري: استفاده از برنامه توانبخشي شناختي مبتني بر حافظه آينده نگر با نتايج مثبت و مؤثري در كودكان با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي همراه بود و به بهبود ميزان توجه آنها منجر شد؛ در نتيجه استفاده از اين نوع مداخله در فرايند درمان اين كودكان پيشنهاد مي شود.