كليدواژه :
زيستگاه‌هاي زيرزميني , خوشه‌بندي , مدل سازي زيستگاه , جنس Niphargus , ايران
چكيده فارسي :
دوجورپايان جنس Niphargus در انواع آب‌هاي زيرزميني زندگي مي‌كنند و بخش مهمي از تنوع زيستي زيرزميني را تشكيل مي دهند. در دهههاي اخير استفاده از الگوريتم‌هاي مختلف مدل سازي توسعه يافته است اما بالطبع تكنيك‌هاي آماري براي مطالعه پراكنش موجودات زيرزميني كمتر مي‌باشد. در اين مطالعه به منظور بررسي اثر عوامل محيطي بر پراكنش جنس، از نقاط حضور تاكسون بر اساس مطالعات قبلي استفاده شد. سپس از متغيرهاي اقليمي، توپوگرافي و داده‌هاي دما و رطوبت در عمق‌هاي 0 تا 10 سانتي‌متر و 10 تا 40 سانتي‌متر استفاده شد. با استفاده از تحليل هيستوگرام چگالي و آمار توصيفي، توزيع مقادير متغيرهاي زيستگاهي به ازاي نقاط حضور بررسي شدند. شباهت بين مناطق زيستگاهي از روش خوشه‌بندي مشاهدات به روش K-mean بدست آمد. مدلسازي پراكنش تاكسون نيز با استفاده از روش آنتروپي بيشينه انجام شد. نتايج نشان داد كه در ميان تمام متغيرهاي مورد استفاده، متغير Bio14 داراي توزيع نرمال نيست (05/0 P-value>). نتايج خوشه بندي نشان داد خوشه‌هاي 1و2 كه نقاط حضور جنس در محدوده نوار خزري و امتداد رشته كوه زاگرس را شامل مي شوند در گروه‌هاي مجزا قرار مي‌گيرند. البته شباهت‌هايي نيز بين اين خوشه‌ها وجود دارد كه مشتمل بر جمعيت‌هاي كرمانشاه، ايلام و كهگيلويه و بويراحمد مي‌باشد. در مقياس مورد مطالعه، دو متغير بارش سالانه و دماي خاك در عمق 10 تا 40 سانتي‌متري، بيشترين تاثير را در پراكنش جنس Niphargus دارند. همچنين به دليل دوري از سطح زمين و به تناوب آن متغيرهاي محيطي مربوطه شرايط يكساني در اكثر نقاط حضور جنس وجود دارد.
چكيده لاتين :
The amphipods of genus Niphargus Schiödte, 1847 inhabit in subterranean waters and constitute a substantial part of the groundwater biodiversity. In the last decades, there have been many developments for using of modelling algorithms, although not exclusive to the specific case of subterranean habitats. In this study, ecological variables were used to investigate the effect of environmental factors on Niphargus genus distribution. The occurrence points of the genus in north, west and northwest provinces were obtained from previous studies. Then, climatic variables, topography (slope, elevation, and moisture) were used, as well as temperature and moisture data at depths of 0 to 10 cm and 10 to 40 cm. In order to evaluate the similarity between habitat areas, k-mean clustering were used. Then, species distribution modeling was performed using Maximum Entropy Method at the country scale. The results showed that among all the variables used, only Bio14 had no normal distribution (P-value>0/05). Clustering results also showed that, the occurrence points of genus members is placed in two clusters, cluster 1 in the north of Iran and cluster 2 along of Zagros mountain range. There is similarities between two clusters. Two variables include the annual rainfall and soil temperature at depths of 10 to 40 cm have the most effect on the distribution of genus Niphargus. The results also showed that due to distance from the ground surface and the environmental variables, the same conditions exist in most occurrence points of this taxon.
