بررسي معناي باطني «طهارت و نجاست» و نقش آن در اخلاق

فاقد عنوان لاتين

مكاتب مادي، حكما، فلاسفه و عرفا مباني و روش هاي مختلفي در علم اخلاق و راه نيل به فضائل و عبور از رذايل بيان كرده اند. اما راه حقيقي رسيدن به اخلاق كريمه، كه در ديگر مكاتب اخلاقي ديده نمي شود؛ طهارت به معناي حقيقي كلمه است. وفق تعاليم اسلام، تنها طهارت سبب سعادت و رستگاري و مايه رشد و تكامل انسان است. تدقق در آيات و روايات افاده اين مطلب را مي كند كه حقيقت طهارت، معرفت به امام(ع) است. لذا ركن اساسي اخلاق، معرفت به امام است و هر چه معرفت انسان به ولي الله الاعظم بيشتر شود تخلق او به اخلاق كريمه بيشتر خواهد شد. اين پژوهش با نگاهي نو ضمن بررسي معناي باطني طهارت و نجاست به تبيين تقابل اين دو با يكديگر مي پردازد و اثبات مي كند كه حقيقت طهارت منحصر در ولايت ائمه اطهار (عليهم السلام) است، و از آنجايي كه نجاست در معناي اوليه ضد طهارت ظاهري، و در معناي دوم نيز ضد طهارت باطني است، چيزي جز دشمنان اهل بيت (عليهم السلام( نمي باشد. بنابراين كمال اخلاق در ولايت اهل بيت (ع) است و رسيدن به اين مهم بدون ولايت معنا و مفهومي نخواهد داشت و اين همان مساله اي است كه سبب تحول اخلاق مي شود..

فاقد چكيده لاتين