سنجش اخلاقي مخاصمات مسلحانه داخلي با محوريت اساسنامه ديوان كيفري بين المللي و رويه ديوان يوگسلاوي سابق

فاقد عنوان لاتين

جنايت جنگي از مهمترين مصاديق جنايات بين المللي و به عنوان يك ناهنجاري اخلاقي ، داخل در صلاحيت ديوان كيفري بينالمللي بوده و تا زمان جرم‌انگاري آن در ماده 8 اساسنامه ديوان كيفري بين‌المللي، سير تحولات طولاني را طي نموده است. به‌طور‌كلي، اساسنامه ديوان در موارد مهم و محسوسي از حقوق بين‌الملل عرفي راجع به مخاصمات جنگي فراتر رفته و تعهدات و الزامات جديدي را بر دول عضو ديوان تحميل مي‌كند، از‌ جمله اينكه در اساسنامه آن، علاوه ‌بر جرم‌انگاري بعضي اعمال مربوط به جنگ در درگيري هاي نظامي بين‌المللي، جنايات ارتكابي در درگيري هاي داخلي كشورها نيز جرم‌انگاري شده است. تا سال 1949 م. حقوق بين الملل بشردوستانه، توجهي به درگيري هاي مسلحانه داخلي نداشت و تا 1977م. هيچ معاهده مستقلي در اين زمينه تدوين نشده بود. اين بي توجهي را مي توان در فقدان يك تعريف جامع از مخاصمات مسلحانه غير بين المللي نيز دانست؛ با وجود اين، در دهه 1990م. دادگاه كيفري بينالمللي براي يوگسلاوي سابق، تعريفي از مخاصمات مسلحانه غير بين المللي ارائه داد كه ضمن انعكاس عرف زمان خود، بر توسعه عرف آتي نيز تأثيرگذار بود. در اين مقاله، شكل گيري منابع و مباني حاكم بر مخاصمات مسلحانه داخلي و توسعه تدريجي و اخلاقي آن بر اساس معيارهاي بشر دوستانه به روش كتابخانه اي و با استفاده از ابزار فيش برداري، مورد سنجش و بررسي قرار خواهد گرفت و نشان خواهد داد كه رويه ديوان كيفري يوگسلاوي سابق و به دنبال آن، شكل گيري اساسنامه ديوان كيفري بين المللي در سال 1998 م. و درج جرايم ارتكابي مخاصمات مزبور در گستره جرايم جنگي، تحول اخلاقي عظيمي را نسبت به تدوين حقوق مربوط به اين مخاصمات ايجاد كرده و آن را توسعه داده است.

فاقد چكيده لاتين