ارزيابي كاربرد روش پيچش براي تعيين مقاومت هاي فشاري و خمشي در جاي بتن اليافي

نظر به اينكه روش‌هاي آزمايشگاهي تعيين مقاومت بتن، عمدتاً كيفيت مصالح مورد استفاده در تهيه بتن را كنترل مي‌نمايند و ارزيابي مناسبي از روند كسب مقاومت بتن در سازه ارائه نمي‌نمايند، انجام آزمون‌هايي جهت ارزيابي مقاومت بتن سازه از اهميت خاصي برخوردار است. از جمله آزمون‌هاي با خرابي جزئي، روش پيچش مي‌باشد كه داراي كاربري وسيع در تعيين مقاومت انواع بتن هم در آزمايشگاه و هم در محل سازه مي‌باشد. در اين مقاله، تاثير نوع الياف (فولادي، شيشه‌اي و پلي‌پروپيلن) بر نتايج به دست آمده از روش پيچش براي تعيين مقاومت درجاي بتن با به كارگيري 234 نمونه، مطالعه و نتايج حاصله ارائه گرديده است. نتايج به دست آمده نشان مي‌دهد كه يك همبستگي قوي خطي ميان مقاومت فشاري و مدول گسيختگي با نتايج حاصل از انجام آزمون پيچش برقرار مي‌باشد. همچنين به منظور بررسي الگوي تنش‌هاي ايجاد شده در بتن، چسب و استوانه آزمون پيچش و الگوي ايجاد و گسترش ترك‌ها در نمونه بتني به هنگام انجام آزمون، مدل‌سازي و تحليل غير خطي با استفاده از نرم افزار اجزا محدود Abaqus/CAE ارائه گرديده است. انجام آناليز اجزا محدود با لحاظ توابع شكل غير خطي براي المان‌ها در كشش و فشار بر روي نمونه بتني با مقاومت 40 مگاپاسكال نشان مي‌دهد كه با رعايت فاصله حداقل به اندازه 20 ميلي‌متر تاثيري بر نتايج آزمون پيچش و پراكندگي آن‌ها ندارد.