تاثير رفتار غيرخطي خاك و بلند شدن فونداسيون بر پاسخ لرزه اي سازه هاي تكدرجه آزادي غيرارتجاعي

در اين مطالعه اثر همزمان بلندشدگي فونداسيون و رفتار غيرخطي در سازه و خاك بر روي عملكرد سيستم‌هاي خاك و سازه بررسي شده است. مطالعات گذشته نشان داده است كه تاثير اندركنش خاك و سازه بر عملكرد لرزه‌اي سازه‌ها از طريق معرفي تعدادي پارامتر بدون بعد قابل بررسي مي‌باشد. به طور كلي اكثر مطالعات انجام شده در اين زمينه با اين پيش فرض انجام شده است كه فونداسيون اجازه بلندشدگي نداشته و عمدتا رفتار خاك خطي و يا خطي معادل فرض شده است. در اين تحقيق نشان داده شده است كه اين مفهوم با معرفي تعدادي پارامتر بدون بعد جديد، قابل بسط براي سيستم‌هاي غير خطي خاك و سازه‌ مي‌باشد. محور اصلي اين تحقيق بر مطالعه تغييرات نسبت تغييرمكان غيرارتجاعي و شكل‌پذيري سازه، به عنوان بخشي از سيستم خاك و سازه، براي اين نوع سيستم‌ها قرار داده شده است. بدين منظور سازه به صورت يك مدل تكدرجه آزادي با رفتار غيرارتجاعي دوخطي در نظر گرفته شده است كه بر روي فونداسيون صلب واقع بر فنرهاي غيرارتجاعي و ميراگرهاي گسترده وينكلر قرار دارد. تاثير رفتار غيرخطي خاك بر روي پاسخ سيستم‌هاي خاك و سازه به صورت پارامتريك از طريق انجام تحليل‌هاي تاريخچه زماني براي محدوده وسيعي از سيستم‌ها با مشخصات مختلف بررسي شده است. مشاهده شد كه اگر چه تغييرمكان كل سيستم خاك و سازه به دليل رفتار غيرخطي خاك افزايش مي‌يابد، اما به طور كلي شكل پذيري سازه به عنوان بخشي از سيستم خاك و سازه نسبت به حالتي كه رفتار خاك الاستيك فرض مي‌شود،كاهش مي‌يابد. از آنجا كه نشست ماندگار در زير فونداسيون از نظر عملكرد سيستم خاك و سازه داراي اهميت مي‌باشد لذا اين شاخص مورد بررسي قرار گرفت. نشان داده شد گرچه با كاهش ضريب اطمينان خاك نشست ماندگار افزايش مي يابد اما براي مدلهايي با مشخصات كاربردي مقدار آن در محدوده قابل قبول مي‌باشد.