ارزيابي كفايت فاصله جدايي بين قاب‌هاي ساختماني با در نظر گرفتن اثرات اندركنش سازه-خاك-سازه و استفاده از الگوريتم بهينه‌سازي ازدحام ذرات

از آنجايي كه عموماً در مناطق با جمعيت بالا و شهرهاي بزرگ جهت استفاده حداكثري از زمين، ساختمان‌ها بدون فاصله و يا با فاصله ناكافي از يكديگر ساخته مي‌شوند، لذا طي زلزله‌هاي شديد، بر اثر ارتعاش غير هم‌فاز سازه‌هاي مجاور (كه داراي فاصله كافي از يكديگر نمي‌باشند) و در نظر نگرفتن اثرات خاك، پديده ضربه اتفاق مي‌افتد. طبيعي‌ترين راه براي جلوگيري از ضربه، تأمين فاصله كافي بين سازه‌هاي مجاور مي‌باشد. در مقاله‌ي حاضر، مقدار فاصله پيشنهادي استاندارد 2800 ايران بين دو سازه‌ي مجاور هم براي مقابله با پديده ضربه با استفاده از آناليز تاريخچه زماني مدل‌هاي سازهخاكسازه مورد ارزيابي قرار گرفته است. به اين منظور، ارزيابي رفتار لرزه‌اي سازه‌هاي 3، 6 و 12 طبقه‌ي 3 و 5 دهانه، واقع بر خاك‌هاي نوع I و III انجام شده و براي تحليل از 6 ركورد زمين‌لرزه با سطوح خطر زلزله متفاوت استفاده شده‌است. اين سازه‌ها در نرم‌افزار OpenSees مدلسازي شدند سپس براي به دست آوردن فاصله‌ي بهينه‌ي بين سازه‌ها از الگوريتم PSO استفاده شد كه كد اين الگوريتم در نرم‌افزار MATLAB نوشته شد و با نرم‌افزار OpenSees مرتبط شد و پس از رسيدن به شرط همگرايي، مقدار فاصله‌ي بهينه ارائه شد و با مقدار فاصله‌ي پيشنهاد شده در استاندارد 2800 مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج حاكي از آن است كه مقدار فاصله پيشنهاد شده در استاندارد 2800 براي زلزله‌هاي با سطح خطر بالا كفايت لازم را ندارد و مناسب نمي‌باشد و با توجه به شرايط خاك، سازه‌ها و زلزله امكان برخورد وجود دارد.