ارائه‌ي الگوي سنجش محافظه‌كاري مشروط حسابداري از طريق آزمون مدل‌هاي باسو، و بال و شيواكومار

هدف: هدف اول اين پژوهش ارزيابي مدل هاي اوليه ي باسو، و بال و شيواكومار جهت سنجش محافظه كاري حسابداري و تعيين اين است كه از بين مدل هاي موجود، كدام مدل در ايران قدرت تبيين بيشتري در سنجش محافظه كاري حسابداري دارد. هدف دوم تعديل دو مدل فوق، از طريق شناسايي فاكتورهاي ديگر اثرگذار بر محافظه كاري حسابداري و هدف آخر ارائه ي الگوي سنجش محافظه كاري حسابداري بصورت جداگانه در هر مدل و درنهايت مقايسه ي نتايج و معرفي الگوي بهتر جهت ارزيابي محافظه كاري حسابداري براي شركت هاي نمونه مي باشد. روش: پژوهش از نوع مطالعات پس رويدادي است و نمونه پژوهش شامل 156 شركت طي بازه زماني يازده ساله از ابتداي سال 1387 تا انتهاي سال 1397 مي باشد. براي تجزيه و تحليل روابط بين متغيرهاي پژوهش از داده هاي تابلويي و مدل اثرات ثابت استفاده شده است. يافته ها: مشاهده گرديد از بين اين دو مدل، مدل بال و شيواكومار داراي قدرت تبيين بيشتري در اندازه گيري محافظه كاري حسابداري در شركت هاي نمونه است. با مقايسه نتايج آزمون مجدد مدل ها با ورود متغيرهاي مختلف مستقل و كنترل، نتيجه بر اين شد كه باز هم مدل بال و شيواكومار داراي قدرت تبيين بيشتري در سنجش محافظه كاري حسابداري است. نتيجه گيري: مدل بال و شيواكومار با توجه به عوامل و متغيرهايي كه طبق نتايج آماري مرتبط با سنجش محافظه كاري حسابداري بوده اند به عنوان الگوي بهتر جهت سنجش محافظه كاري حسابداري معرفي گرديده است. دانش افزايي: اين مطالعه مشخص مي نمايد از بين دو مدل باسو، و بال و شيواكومار، كدام يك داراي قدرت تبيين بيشتر و الگوي بهتري براي اندازه گيري محافظه كاري حسابداري است و پژوهش حاضر از اين جهت داراي محتواي اطلاعاتي است.