استفاده از استاندارد‌هاي بين‌المللي گزارشگري مالي در برنامه آموزشي دانشجويان رشته حسابداري در ايران

هدف: در اين تحقيق ميزان دانش دانشجويان رشته حسابداري كشور در خصوص استاندارد‌هاي بين‌المللي گزارشگري مالي (IFRS)، ضرورت كسب شناخت، استراتژي‌ها و روش‌هاي تدريس استانداردهاي مذكور و نيز ميزان مجهز بودن سيستم آموزشي كشور نسبت به آموزش آن‌ها از ديدگاه دانشجويان فوق‌الذكر، بررسي شده است. روش: اين تحقيق كاربردي و از لحاظ گردآوردي داده‌ها توصيفي از نوع پيمايشي است. جامعه آماري مورد نظر، دانشجويان تحصيلات تكميلي رشته حسابداري دانشگاه‌هاي كشور است. اطلاعات لازم جهت دستيابي به پاسخ سؤالات پژوهش، از طريق جمع آوري 179 پرسشنامه (كتبي و اينترنتي) در سال 1398 جمع‌آوري شد. يافته‌ها: اكثر دانشجويان حسابداري نسبت به IFRS شناخت دارند. به اعتقاد اكثر پاسخ‌دهندگان اين استاندارد‌ها مي‌بايست به‌صورت اجباري در برنامه درسي دانشجويان قرار گيرد. اكثر دانشجويان تمايل بيشتري به روش تدريس IFRS به‌صورت هم‌زمان با استانداردهاي ملي و همچنين برگزاري كارگاه به همراه حل مسائل واقعي دارند. اكثر پاسخ‌دهندگان سيستم آموزشي كشور را فاقد آمادگي لازم براي آموزش اين استاندارد‌ها مي‌دانند. نتيجه‌گيري: هنوز دانشگاه‌ها براي گنجاندن IFRS در برنامه درسي دانشجويان آمادگي لازم را ندارند و براي به‌كارگيري موفق آن‌ها بايد به كمبود كتب، منابع مناسب و امكانات مورد نياز و همچنين كمبود نيروي حرفه‌اي باتجربه و دانش، توجه شود. دانش افزايي: يكي از موانع پياده‌سازي IFRS در ايران، فقدان نيروي انساني متخصص در اين زمينه مي‌باشد. لذا در اين تحقيق بحث ضرورت آموزش استانداردهاي بين‌المللي و گنجاندن آن در برنامه درسي دانشجويان مدنظر قرار گرفته است.