بررسي تغييرات ابعادي مواد پيوندي در سينوس‌هاي تقويت شده به روش سينوس ليفت پنجره‌ي جانبي

مقدمه: يكي از درمان‌هاي كارآمد و تضمين شده‌ي مورد استفاده براي بيماران بي‌دنداني كه دچار آتروفي شديد ريج بي‌دندان هستند، استفاده از روش بالا بردن سينوس و كاشت ايمپلنت دنداني مي‌باشد. اين مطالعه، بررسي تغييرات ابعاد ماده‌ي پيوند استخواني به كار رفته براي تقويت سينوس ماگزيلاري در بيماران كانديد كاشت ايمپلنت در قوس خلفي خارجي فك بالا، در بازه‌ي زماني پس از عمل جراحي كاشت پيوند و 6 ماه پس از آن را هدف قرار داد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي، تعداد 12 بيمار بي‌دندان به روش Lateral window open sinus lift و با استفاده از مواد پيوند استخواني آلوگرافت + زنوگرافت مورد پيوند استخواني قرار گرفتند. تصويربرداري CBCT (Cone beam computed tomography) از ناحيه‌ي پيوند، پس از عمل جراحي و 6 ماه پس از آن، براي بررسي تغييرات ابعاد ماده‌ي پيوندي انجام گرفت. داده‌هاي آماري توسط آزمون Paired t-test آناليز و سطح معني‌داري كمتر از 0.05 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين كاهش ابعاد ماده‌ي پيوند استخواني آلوگرافت + زنوگرافت پس از گذشت 6 ماه از پيوند، در راستاي ارتفاع، طول و ضخامت به ترتيب 2.99، 2.37 و 1.72 ميلي‌متر برآورد شد (0.002 p value). نتيجه‌گيري: با مقايسه‌ي نتايج به دست آمده در اين مطالعه با تحقيقات و مقالات مشابه، مي‌توان چنين ادعا كرد كه تغييرات ماده‌ي پيوند استخواني آلوگرافت + زنوگرافت، 6 ماه پس از پيوند هم از نظر ابعاد و هم از نظر از دست‌رفتگي حجم در طيف متوسط تا قابل قبول قرار مي‌گيرد و ميزان استخوان مطلوب براي كاشت ايمپلنت را فراهم مي‌آورد.