بهره‌گيري از مدل برنامه‌ريزي رياضي براي توليد بيشتر بخش‌هاي مختلف اقتصاد ايران

برنامه ريزي را مي توان مجموعه اي از فعاليت هاي هماهنگ، منسجم و امكان پذير براي رسيدن به اهداف مشخص و از پيش تعيين شده در طي بازه زماني معين و براساس امكانات موجود تعريف كرد. اجراي مدل هاي برنامه ريزي توسعه اقتصادي با توجه به شرايط حاكم بر جامعه و محدوديت هاي موجود در جامعه از اهميت بسزايي برخوردار مي باشد و اين امر موجب پيشرفت كشور مي شود. يكي از مدل هايي كه در برنامه ريزي توسعه اقتصادي از آن استفاده مي شود، مدل برنامه ريزي رياضي مي باشد. در اين مقاله از يك مدل بهينه سازي برنامه ريزي رياضي استفاده مي شود و مدل براي داده هاي واقعي ايران در طي بازه زماني 1387 تا 1391 اجرا مي شود. ارزش افزوده طبق تابع توليد كاب داگلاس تعريف مي شود و نتايج مدل، سهم نيروي كار، سهم سرمايه و ضريب بهره وري كل عوامل توليد را گزارش مي كند و با توجه به نتايج مي توان توليد (ارزش افزوده) بيشتر را نيز محاسبه نمود. براساس نتايج مدل، اگر اقتصاد ايران مي توانست به مقادير ارزش افزوده بيشتر دست يابد، آنگاه رشد اقتصاد ايران در سال 1391 از 6/6 درصد به3/1 درصد تغيير پيدا مي كرد. با توجه به نتايج به دست آمده، نمره كارايي هر بخش محاسبه شده است و بخش ها براساس نمره كارايي شان رتبه بندي مي شوند.