مقايسه روش هاي نمونه برداري قطعه نمونه و خط نمونه در برآورد درصد زنده ماني نهالكاري كانون‌هاي گردوغبار

اين تحقيق در كانون ريزگرد جنوب شرق اهواز به منظور تعيين بهترين روش زنده ماني نهال هاي كاشته شده، انجام شد. ابتدا منطقه اي به مساحت 16.2 هكتار به‌صورت صددرصد برداشت و به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. روش هاي خط‌نمونه با تعداد درخت ثابت (در شدت هاي ۱۰ و ۱۳ درصد) و قطعه نمونه با مساحت ثابت در پنج شبكه نمونه‌برداري با ابعاد مختلف قطعه‌نمونه و در سه شدت ۵، ۱۰ و ۱۳ درصد (در مجموع 13 روش) اجرا گرديد. سپس از آزمون t تك نمونه به منظور مقايسه ميانگين هر روش با مقدار درصد زنده‌ماني در روش برداشت صددرصد در سطح معني‌داري ۹۵ درصد استفاده شد. بر اساس نتايج آماربرداري صددرصد، ميزان زنده‌ماني نهال‌هاي كاشته شده در عرصه برابر 72.9 درصد بود. يافته ها بيانگر اين بود كه روش خط نمونه با شدت 13 درصد (متوسط 80 چاله در هر خط‌نمونه)، نزديك‌ترين برآورد (71.08) به درصد زنده‌ماني واقعي را داشت. همچنين روش قطعه نمونه 30×30 متر با شدت 13 درصد و ابعاد شبكه 70×100 متر نزديك‌ترين برآورد (% 72.08) به درصد زنده‌ماني واقعي را نشان داد. نتايج آزمون t تك نمونه نشان داد كه روش خط نمونه با شدت نمونه برداري زير 13 درصد با شاهد اختلاف معني داري ندارد. از بين انواع روش هاي مورد بررسي نيز تنها روش هاي E (مساحت ثابت 10 درصد با ابعاد شبكه 90×100) و G (مساحت ثابت 13 درصد با ابعاد شبكه 90×100)، با شاهد اختلاف داشتند. كمترين درصد اشتباه آماربرداري نيز متعلق به روش هاي H (مساحت ثابت 13 درصد با ابعاد شبكه 70×100) و I (مساحت ثابت 13 درصد با ابعاد شبكه 35×100) بود. براساس نتايج تحقيق حاضر، روش قطعه نمونه نسبت به روش خط نمونه به‌منظور برآورد درصد زنده‌ماني در عرصه‌هاي نهال‌كاري شده برتري دارد و در مجموع، پيشنهاد مي شود در عرصه هاي جنگل كاري از روش  H (مساحت ثابت 13 درصد با ابعاد شبكه 70×100) استفاده شود. نتايج تجزيه و تحليل واريانس يكطرفه و آزمون دانكن انجام شده بين روش هاي مختلف نمونه برداري نيز تأييد كننده اين موضوع بود.