آيا رشد مجدد يولاف وحشي(Avena spp) پس از كاربرد علف‌كش‌ها، تحت تاثير زمان‌هاي كاربرد قرار مي‌گيرد؟

جهت ارزيابي تاثير علف كش هاي مختلف در زمان هاي مختلف بر اساس درجهروز رشد، آزمايشي به صورت فاكتوريل و در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار، در دو مزرعه در شهرستان مرودشت واقع در استان فارس، در سال 1391-1392 انجام گرفت. پنج علف كش انتخابي گندم شامل كلودينافوپپروپارژيل (تاپيك، 64 گرم ماده موثره در هكتار)، فنوكساپروپ پي اتيل (پوماسوپر، 75 گرم ماده موثره در هكتار)، مزوسولفورون + يدوسولفورون + مفن پايردي اتيل به‌عنوان ايمن كننده گندم (آتلانتيس، 18 گرم ماده موثره در هكتار)، سولفوسولفورون (آپيروس، 20 گرم ماده موثره در هكتار)، سولفوسولفورون 75 درصد + مت سولفورون متيل پنج درصد (توتال، 30 گرم ماده موثره در هكتار) به‌عنوان فاكتور اول و چهار زمان كاربرد علف كش شامل مرحله 19 زادوكس (398 درجهروز رشد)، مرحله 23 زادوكس (435)، مرحله 29 زادوكس (502) و مرحله 31 زادوكس (618)، فاكتور دوم را تشكيل دادند. رشد مجدد و وزن خشك يولاف‌وحشي با افزايش درجهروز رشد ( 398 تا 618) افزايش يافت. بيشترين درصد رشد مجدد و وزن خشك يولاف‌وحشي، در اثر كاربرد علف كش هاي كلودينافوپپروپارژيل، فنوكساپروپ پي اتيل و سولفوسولفورون در زمان 618 درجهروز رشد (مرحله 31 زادوكس) مشاهده شد. كاربرد علف كش مزوسولفورون + يدوسولفورون در مرحله 19زادوكس (398 درجهروز رشد)، كمترين درصد رشد مجدد (26 درصد) را داشت. بيشترين مقادير عملكرد دانه گندم، به كاربرد علف كش هاي سولفوسولفورون + مت سولفورون متيل و مزوسولفورون + يدوسولفورون در 435 درجهروز رشد (5978 و 5664 كيلوگرم در هكتار) تعلق داشت. علف كش مزوسولفورون + يدوسولفورون، در 398 درجهروز رشد، يولاف‌وحشي را به‌طور مناسبي مهار كرد، اما به دليل شرايط خشكي، منجر به گياه سوزي شديد گندم شد، به‌طوري‌كه نسبت به زمان 435 درجهروز رشد، 50 درصد (2679 كيلوگرم در هكتار) كاهش عملكرد داشت. در كل توصيه مي شود كه با كاربرد زود هنگام علف كش هاي مزوسولفورون + يدوسولفورون و سولفوسولفورون + مت سولفورون متيل (435 درجهروز رشد) و با توجه به مهيا بودن شرايط آب و هوايي، مي توان از ميزان كاهش عملكرد دانه گندم و رشد مجدد يولاف‌وحشي كاست.