شناسايي توده‌هاي علف خوني سنبله كوتاه (Phalaris brachystachys Link.) مقاوم به علف‌كش‌هاي بازدارنده ACCase به روش زيست‌سنجي بذر

به‌منظور پي‌جويي مقاومت علف خوني سنبله كوتاه (Phalaris brachystachys) به علف كش هاي بازدارنده استيل كو آنزيم A كربوكسيلاز در مزارع گندم استان گلستان، 43 توده مشكوك به مقاومت از مناطق مختلف و يك توده حساس از منطقه‌اي بدون سابقه مديريت شيميايي در سال 1397 جمع‌آوري شدند. اين آزمايش در سه مرحله شامل تعيين غلظت تفكيك كننده براي توده حساس، غربال توده هاي مشكوك به مقاومت  P. brachystachysبا غلظت تفكيك كننده و آزمايش غلظتپاسخ در سال 1397 در دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي گرگان اجرا شد. بر اساس آزمايش زيست‌سنجي بذر انجام‌شده، غلظت تفكيك‌كننده براي كلودينافوپ پروپارژيل، ديكلوفوپ متيل، هالوكسي فوپآرمتيل، سيكلوكسيديم و پينوكسادن، به‌ترتيب 02/0، 36/1، 03/0، 06/0 و 08/0 ميلي‌گرم ماده مؤثر در ليتر برآورد شد. در آزمايش غربال توسط غلظت تفكيك كننده، به‌ترتيب 36 (84 درصد)، 36 (84 درصد)، 19 (44 درصد)، 23 (53 درصد) و 21 (48 درصد) بيوتيپ به‌عنوان بيوتيپ‌هاي مقاوم به علف‌كش‌هاي كلودينافوپ پروپارژيل، ديكلوفوپ متيل، هالوكسي فوپآرمتيل، سيكلوكسيديم و پينوكسادن تعيين شدند. به‌طوركلي نتايج نشان داد كه بيوتيپ‌هاي موردبررسي، از نظر مقاومت به گروه‌هاي مختلف علف‌كش‌هاي بازدارنده ACCase، الگوهاي متنوعي داشتند. همچنين نتايج آزمون غلظتپاسخ نشان داد كه از ميان 43 توده مشكوك به مقاومت، 19 بيوتيپ داراي مقاومت عرضي به هر پنج علف‌كش موردمطالعه بودند.