تأثير بحرانهاي سياسي ايران همزمان با جنگ جهاني اول بر ناكامي ‌مأموريت براوين در تهران

‌مأموريت سياسي براوين در ايران (7 بهمن1296 تا 31شهريور 1297خ.) به‌عنوان نخستين سفير دولت بلشويكي روسيه، آغازگر دوران جديدي در روابط سياسي دو كشور بود، اما اين ‌مأموريت براي براوين فرجام خوشي نداشت. حضور هم‌زمان سفير روسيه تزاري و حمايت قزاق‌ها از او، عدم موافقت انگلستان با فعاليّت سفير بلشويك‌ها در تهران و همچنين ترس دولت و ‌‌هيئت‌حاكمۀ ايران از اعلام مواضع رسمي خود در پذيرش حكومت انقلابي شوروي، از مهم‌ترين مشكلات پيش روي نخستين سفير شوروي در ايران بود. بنابراين، براوين در صورت غلبه بر اين مشكلات، مي‌توانست حضور و موقعيّت خود را در تهران تثبيت كند، اما در عمل وي نتوانست به موفقيتي ديپلماتيك در تهران دست يابد. در پژوهش پيش رو اين پرسش مطرح مي‌شود كه چه عواملي موجب عدم موفقيّت براوين در ‌مأموريت وي به تهران به‌عنوان نخستين سفير شوروي بوده است؟ يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد با وجود حمايت‌هايي كه براوين از سوي جنگلي‌ها و برخي از چهره‌هاي دموكرات از آن برخوردار بوده است، شرايط جنگ جهاني اوّل، به‌ويژه نفوذ دولت انگلستان بر ساختار سياسي ايران، آشفتگي سياسي ايران و قفقاز و ترديد دولت ايران در شناسايي رسمي دولت شوروي و سفير آن‌ها و همچنين عدم حمايت قاطع زمامداران شوروي نسبت به وي، از عوامل مهم ناكامي براوين در اين ‌مأموريت بوده است. پژوهش حاضر با رويكرد تاريخي و اسنادي و به شيوۀ مطالعۀ توصيفي ـ تحليلي انجام مي‌پذيرد.