بررسي اثر پلاسماي گلايد تپي با گاز متان بر روي آبگريزي سطح چوب صنوبر

با توجه به شرايط تيمار و نوع گاز استفاده شده، پلاسما اثرات متفاوتي بر روي نم‌پذيري سطح چوب دارد. گازهاي هيدروكربني معمولاً باعث از بين رفتن گروه‌هاي آبدوست سطح شده و با ايجاد ساختارهاي زبر ميكروسكوپي موجب آبگريزي مي‌شوند. در اين تحقيق از تيمار پلاسماي گلايد همراه با گاز متان به منظور آبگريزي سطح چوب و ايجاد مقاومت در برابر هوازدگي استفاده شد. چوب صنوبر دلتوئيدس (Populus deltoides) در شرايط مختلف آزمايشگاهي مانند زمان، ولتاژ، فركانس، فاصله بين الكترود‌ها و جريان ورودي و خروجي گاز در داخل يك راكتور با گاز متان در معرض پلاسماي گلايد قرار گرفت. سپس ويژگي‌هاي سطح چوب با استفاده ميكروسكوپ الكتروني روبشي، اندازه‌گيري و زاويه تماس قطره آب، طيف‌سنجي مادون قرمز انعكاسي (ATR-FTIR)، زبرسنجي و رنگ‌سنجي مطالعه شد. پس از آن نمونه‌ها با استفاده از چرخ هوازدگي گاردنر در معرض هوازدگي تسريع شده قرار گرفتند و دوباره ويژگي‌هاي آنها بررسي شد. بررسي تصاوير الكتروني نشان داد كه پلاسما باعث ايجاد لايه زگيلي مانند روي سطح چوب مي‌شود و مي‌تواند بر اثر رسوب مواد جديد و يا اثرات فيزيكي پلاسما (حكاكي سطح) باشد. تيمار ‌پلاسما باعث افزايش قابلتوجه زاويه تماس قطره آب بر روي سطح نمونه‌ها شد. نمونه‌هاي تيمار‌‌ شده سطح زبرتري نسبت به نمونه شاهد داشتند. سطح نمونه‌هاي تيمار شده به طوركلي تيره‌تر از نمونه شاهد بود. پس از اعمال هوازدگي بر روي نمونه‌ها، اثرگذاري تيمارها بر روي آبگريزي سطح تا حد زيادي از دست رفت. سطوح تيمار شده بر اثر هوازدگي، تغييرات زبري كمتري نسبت به شاهد داشتند و رنگ‌ تيره آنها نيز بعد از هوازدگي به نقره‌اي رنگ تغيير يافت. استفاده از پلاسماي گلايد گاز متان قابليت زيادي براي ايجاد سطوح آب‌گريز بر روي سطح چوب نشان داد، اما اين لايه دوام چنداني نداشته و بر اثر هوازدگي اثر خود را از دست داد.