بررسي روند تحولات تكتونيكي-رسوبي مرتبط با دياپير نمكي هندون (ناحيه بندرعباس) با استفاده از سكانس‌هاي هالوكينتيكي در رخنمون‌هاي سطحي

سامانه‌هاي رسوبي مرتبط با دياپيرهاي نمكي آزمايشگاه‌هاي طبيعي هستند كه بررسي چينه‌هاي مرتبط با فعاليت نمك را براساس داده‌هاي زيرسطحي و به‌ويژه داده‌هاي سطحي فراهم مي‌نمايند. در اين سامانه‌ها، چينه‌هاي رشدي هالوكينتيكي، تغييرات ضخامتي و رخساره‌اي را به صورت برش‌هاي هالوكينتيكي، اشكال هندسي گوه‌اي و هوك و همچنين پهنه‌هاي دياژنتيكي متنوع نشان مي‌دهند. بدين جهت، دياپير نمكي هندون به عنوان يك دياپير غيرفعال در ناحيه بندرعباس براي اين مطالعه انتخاب شد. رخنمون‌هاي سطحي عالي كه پيرامون اين دياپير نمكي وجود دارد امكان بررسي‌هاي جزئي‌تر تكتونيكي-رسوبي و تقابل نمك-رسوب را فراهم مي‌نمايد كه مي‌تواند همچون يك مدل آنالوگ در ساير پژوهش‌هاي سطحي و زيرسطحي اكتشافات هيدروكربوري حوضه زاگرس كه شرايط رسوبگذاري مشابهي دارند، مورد استفاده قرار گيرد. چينه‌نگاري رسوبات پيرامون دياپير نمكي هندون شامل رسوبات برجاي كرتاسه پسين تا عهد حاضر مي‌باشد كه تأثير صعود دياپير نمكي بر اين توالي‌ها از نظر زماني و مكاني متفاوت است. عملكرد هالوكينسيز با هندسه‌هاي هوكي در سازند شيلي پابده پالئوسن-ائوسن زيرين نمايان مي‌گردد. سپس بيشترين تأثير حركت و جريان نمك با تشكيل ورقه و باله‌هاي نمكي در كربنات‌هاي ائوسن مياني سازند جهرم رخ داده است كه به ‌صورت تغييرات جانبي رخساره‌اي، هندسي (گوه‌ و هوك)، ضخامتي و دياژنتيكي ديده مي‌شود. بعد از ناپيوستگي ناحيه اي مرز ائوسن- اوليگوسن، همزماني هالوكينسيز و كوتاه شدگي نئوژن زاگرس با تشكيل جوش نمكي ثانويه منجر به فشرده شدن و تشديد فعاليت نمك گرديده است كه در هندسه‌هاي هوكي سازند رازك به سن اوليگوسن- ميوسن پيشين و ميوسن پيشين- مياني بخش گوري در دياپير نمكي هندون بروز مي نمايد. از اين‌رو، نتايج اين مطالعه ديد جديدي از استفاده سكانس هاي هالوكينتيكي را در تحليل تكتونيكي-رسوبي دياپيرهاي نمكي زاگرس نشان مي دهد.