اثربخشي آموزش مبتني بر الگوي روانشناختي شكوفايي بر شادكامي، شايستگي و مشاركت اجتماعي

The Effectiveness of Training Based on the Flourishing Psychological Model on Happiness, Competence, and Social Participation

هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش مبتني بر الگوي روانشناختي شكوفايي بر شادكامي، شايستگي و مشاركت اجتماعي بود. طرح پژوهش، شبه آزمايشي با بهره گيري از پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. شركت كنندگان شامل 40 دانش آموز پسر دوره دوم متوسطه در منطقه 2 شهر تهران در نيم سال اول سال تحصيلي 1399- 1398 بودند كه به روش چندمرحله اي از دو مدرسه انتخاب شدند و در دو گروه كنترل و آزمايشي قرار گرفتند. ابتدا در مرحله پيش آزمون، هر دو گروه به پرسشنامه شكوفايي (شادكامي، شايستگي و مشاركت اجتماعي) هژبريان، رضايي، بيگدلي، نجفي، و محمدي فر پاسخ دادند، سپس آموزش مبتني بر الگوي روانشناختي شكوفايي در 12 جلسه 90 دقيقه اي براي گروه آزمايش اجرا شد و بعد از پايان دوره براي مرتبه دوم (به عنوان پس آزمون) و پس از دو ماه براي مرتبه سوم (به عنوان پيگيري) هر دو گروه به پرسشنامه شكوفايي پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون كواريانس چندمتغيره (مانكووا) تحليل شدند. نتايج نشان دادند آموزش مبتني بر الگوي روانشناختي شكوفايي، تغييرات پايداري در ميزان شادكامي و مشاركت اجتماعي گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل در پس آزمون و پيگيري ايجاد مي كند. تغييرات ايجادشده در شايستگي گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل صرفا در مرحله پس آزمون معنا دار بود؛ اما در مرحله پيگيري تفاوت معني داري نداشت؛ بنابراين، پيشنهاد مي شود به منظور افزايش شادكامي، شايستگي و مشاركت اجتماعي دانش آموزان، از آموزش مبتني بر الگوي روانشناختي شكوفايي استفاده شود.

This study aimed to investigate the effectiveness of training based on the Human Psychological Flourishing Model (HPFM) on happiness, competence, and social participation. The research design was quasi-experimental using pre-test, post-test, and follow-up with the control group. Participants included 40 male high school students in district two of Tehran in the first half of the 2019-2020 academic year. The samples were selected as the multistage sampling method from two schools and divided into two control and experimental groups. In the pre-test stage, both groups answered the Flourishing Psychological Questionnaire Scale (HFPS) Hojbarian, Rezaei, Bigdeli, Najafi, and Mohammadifar (Happiness, Competence, and Social Participation). Then, training based on HPFM was performed in 12 sessions of 90 minutes for the experimental group, and after the end of the training sessions for the second time (as a post-test) and after two months for the third time (as a follow-up), both groups responded to the research tool. Data were analyzed using a multivariate analysis of covariance (MANCOVA).The results showed that training based on HPFM has caused stable changes in the experimental group's happiness and social participation compared to the control group. Changes in the experimental group's competence and social participation compared to the control group were significant only in the post-test phase, while the follow-up phase was not significant. It is concluded that using training based on HPFM to increase students' happiness, competence, and social participation is suggested.