مقايسۀ اثربخشي آموزش مثبت‌نگري و درمان تصويرسازي ارتباطي بر اسنادهاي ارتباطي، نگرش به روابط فرازناشويي و تمايزيافتگي خود در مراجعين به مراكز روانشناختي

Comparison of the Effectiveness of Positive Thinking Training and Communication Imaging Treatment on Communication Attributions, Attitudes to Crossover Relationships and Self-Differentiation among Those Referring to Psychological Centers

هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي آموزش مثبت نگري و درمان تصويرسازي ارتباطي بر اسنادهاي ارتباطي، نگرش به روابط فرازناشويي و تمايزيافتگي خود در افراد مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر بهبهان بود. طرح پژوهش، آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون - پيگيري با گروه گواه بود. حجم نمونه 45 فرد متاهل از جامعه مذكور بود كه به روش نمونه گيري هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفي در گروه هاي دوگانه گمارده شدند (هر گروه 15 نفر). ابزارهاي پژوهشي به كاررفته، مقياس اسناد ارتباطي، پرسشنامه نگرش به روابط فرازناشويي ويتلي و پرسشنامه تمايزيافتگي خود اسكورن و فريدلندر بودند. گروه آزمايشي مثبت نگري، 12 جلسه و گروه درمان تصويرسازي ارتباطي هندريكس، 8 جلسه، درمان دريافت كردند. براي تحليل داده ها از تحليل كواريانس چندمتغيره و تك متغيري استفاده شد. يافته ها نشان دادند هر دو رويكرد درماني در مرحله پس آزمون بر اسنادهاي ارتباطي علي و مسيوليت پذيري، نگرش به روابط فرازناشويي و تمايزيافتگي خود تاثير معناداري دارند و به بهبود اين متغيرها در گروه هاي آزمايشي منجر مي شوند. مقايسه تطبيقي بين دو رويكرد آموزش مثبت نگري و تصويرسازي ارتباطي نشان داد در متغيرهاي اسنادهاي علي و اسنادهاي مسيوليت، تفاوت معناداري به نفع آموزش مثبت نگري مشاهده شد. همچنين، اثر آموزش مثبت انديشي و درمان تصويرسازي ارتباطي بر متغيرهاي وابسته در مرحله پيگيري 45 روزه تداوم داشت؛بنابراين، آموزش مثبت نگري و درمان تصويرسازي ارتباطي باعث بهبود اسنادهاي ارتباطي، نگرش به روابط فرازناشويي و تمايزيافتگي خود در افراد متاهل مي شود.

The present study aimed to compare the effectiveness of positive thinking training and communication imaging treatment on communication attributions, attitudes to crossover relationships, and self-differentiation in people visiting Behbahan city counseling centers. The research design was an experimental pre-test and post-test-follow-up experiment with the control group. The sample size of 45 married people from the mentioned community was selected by judgment sampling method and randomly assigned to two groups (15 people per group). The research instruments included the Relationship Attributions Scale (RAM), the Watley Attitudes toward Infidelity Scale (AIS), and the Skorown Friedlander Differentiation of Self Inventory. The positive thinking training group received twelve sessions, and the communication imaging group received eight sessions. Multivariate and Univariate covariance analysis was used to analyze the data. The findings showed that all two postoperative therapeutic approaches had a significant effect on causal and responsible relationship attributions, attitudes to crossover relationships, and self-differentiation, and led to improved in experimental groups. A comparative comparison between the two approaches of positive thinking training, and communication imaging treatment showed that there was a significant difference in the variables of causal and responsible relationship attributions in favor of positive training. Also, the effect of positive thinking training and communication imaging treatment on dependent variables in the follow-up phase of 45 days has continued. Therefore, it can be said that positive thinking training and communication imaging treatment, improve communication attributions, attitudes to crossover relationships, and self-differentiation in married people.