اثربخشي مداخله ذهن‌آگاهي مبتني بر روايت‌درماني گروهي بر بهبود بازده‌هاي شناختي، در دانش‌آموزان داراي نشانگان افسردگي

هدف از انجام پژوهش حاضر تعيين اثربخشي مداخله ذهن‌آگاهي مبتني بر روايت‌درماني گروهي بر بهبود بازده‌هاي شناختي در دانش‌آموزان داراي نشانگان افسردگي بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي و با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه آزمايش و كنترل بود. جامعه آماري تحقيق كليه دانش‌آموزان داراي نشانه‌هاي افسردگي، شهر تبريز در سال 1398 بودند، كه اختلالات روان‌شناختي ديگر و مصرف داروهاي ضدافسردگي نداشتند، كه از بين آن‌ها 20 نفر براي گروه آزمايش و 20 نفر براي گروه كنترل كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه‌هاي ‌طرحواره يانگ (فرم كوتاه، ويرايش سوم، 90 گويه‌اي) و اميد بزرگسالان اسنايدر و همكاران (1991)، براي گردآوري اطلاعات استفاده شد. گروه آزمايش طي 16 جلسه تحت مداخله ذهن‌آگاهي مبتني بر روايت‌درماني گروهي قرار گرفتند و در اين مدت گروه كنترل هيچ نوع مداخله‌اي دريافت نكردند داده‌ها  از طريق آزمون تحليل كواريانس چند‌متغيره در  نرم‌افزار SPSS تحليل شد. نتايج  نشان داد كه فرايند جلسات مداخله ذهن‌آگاهي مبتني بر روايت‌درماني گروهي منجر به كاهش ميانگين نمرات بازده‌هاي شناختي در دانش‌آموزان داراي نشانگان افسردگي در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل شده است (P≤0.01). با توجه به نتايج حاصل، مي‌توان مطرح كرد كه مداخله ذهن‌آگاهي مبتني بر روايت‌درماني گروهي بر بهبود بازده‌هاي شناختي در دانش‌آموزان داراي نشانگان افسردگي اثر مثبت دارد.