نقش واسطه‌اي فراشناخت بين كاركردهاي اجرايي و يادگيري خودتنظيم در دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش واسطه‌اي فراشناخت بين كاركردهاي اجرايي و يادگيري خودتنظيم در دانش‌آموزان انجام شد. اين پژوهش از نوع مطالعات همبستگي به روش تحليل معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان مقطع متوسطه اول شهر ماكو به تعداد 5000 نفر بود. از اين جامعه، تعداد 370 نفر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي مرحله‌اي با استفاده از فرمول اسلووين انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل آزمون‌هاي دسته بندي كارت هاي ويسكانسين (WCST)، خود‌تنظيمي براي يادگيري (MSLQ) و باورهاي فراشناختي (MCQ) بود. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از همبستگي پيرسون و تحليل معادلات ساختاري انجام شد. تحليل داده‌ها نشان داد كه مسير مستقيم از كاركردهاي اجرايي به يادگيري خودتظيم، و باورهاي فراشناختي، و مسير مستقيم از باورهاي فراشناختي به يادگيري خودتنظيم از نظر آماري معني‌دار بودند. همچنين، كاركرد اجرايي بصورت غيرمستقيم از طريق فراشناخت به شيوه منفي يادگيري خودتنظيم را پيش‌بيني مي‌كند. با توجه به نتايج مي‌توان مطرح ساخت كه كاركردهاي اجرايي بطور مستقيم و همچنين به صورت غيرمستقيم از طريق فراشناخت نقش مهمي در يادگيري خودتنظيم دانش آموزان دارد.