اثربخشي گروه درماني روان پويشي يكپارچه بر خودشناسي انسجامي در اختلالات افسردگي

يكي از مشكلات افراد افسرده، ناتواني در خودشناسي است و يكي از درمانهاي احتمالا موثر در اين زمينه، درمان هاي مبتني بر رويكرد روانپويشي است. هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي گروه‌درماني روان‌پويشي يكپارچه بر خودشناسي انسجامي در افراد افسرده است. اين پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل و با دوره پيگيري بود. جامعه آماري اين پژوهش زنان مراجعه كننده به كلينيك بلاغ در شهر قم بودند. از ميان آنها 32 نفر (16 نفر مبتلا به افسرده خويي و 16 نفر مبتلا به افسردگي اساسي) به صورت هدفمند انتخاب شده و به طور تصادفي در دو گروه كنترل و آزمايش قرار گرفتند. آزمودني ها در مرحله پيش آزمون و پس آزمون پرسشنامه خودشناسي انسجامي (قرباني، 2008) را تكميل كردند. گروه آزمايش با پروتكل گروه‌درماني روان‌پويشي يكپارچه در طول 24 جلسه (هفته اي يك جلسه 120 دقيقه اي) تحت درمان قرار گرفتند و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. براي تحليل داده ها از تحليل كواريانس استفاده شد. يافته ها نشان داد گروه درماني روانپويشي يكپارچه به طور معناداري منجر به افزايش خودشناسي انسجامي در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل شده است (0/01 P). بنابراين مي‌توان از گروه‌درماني روان‌پويشي يكپارچه براي افزايش خودشناسي انسجامي در افراد افسرده بهره‌ برد.