نقش واسطه‌اي سبك‌هاي عشق‌ورزي در رابطه احساس تنهايي عاطفي و اجتماعي با رغبت به ازدواج در دانشجويان دختر

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه اي سبك هاي عشق ورزي در رابطه احساس تنهايي عاطفي و اجتماعي با رغبت به ازدواج در دانشجويان دختر انجام گرفت. اين پژوهش از لحاظ هدف بنيادي و از لحاظ روش از نوع توصيفي بود. جامعه آماري شامل كليه ي دانشجويان دختر دانشگاه‌هاي شهر سنندج در سال تحصيلي 98-97 بود كه از ميان آنها 360 نفر به روش نمونه گيري غير تصادفي سهميه اي وارد پژوهش شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش نامه رغبت به ازدواج (MDQ)، پرسش نامه احساس تنهايي اجتماعي و عاطفي بزرگسالان فرم كوتاه(SEL) و مقياس نگرش به عشق(LAS) بود. داده‌ها با استفاده از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد كه مسير غيرمستقيم احساس تنهايي عاطفي و اجتماعي به رغبت به ازدواج از طريق سبك‌ عشق ورزي رمانتيك، دوستانه و فداكارانه معنادار است (0/05 P). يافته‌هاي اين پژوهش بر اهميت نقش ميانجي گري سبك هاي عشق ورزي در رابطه احساس تنهايي با رغبت به ازدواج تأكيد دارد.