مقايسه اثربخشي موقعيت انگيزشي آشكار و نا آشكار ايجاد شده توسط همسال بر ريسك‌پذيري و حساسيت به پاداش نوجوانان

هدف از اين پژوهش مقايسه تأثيرپذيري تشويق آشكار و ناآشكار ايجاد شده توسط همسال مجازي بر حساسيت به پاداش و ريسك‌پذيري نوجوانان است. روش پژوهش نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل نوجوانان دختر و پسر 13 تا 17ساله‌ا‌ي كه در سال تحصيلي 1399-1400 در دبيرستاني در شهر ساري مشغول به تحصيل بودند، بود. از جامعه مورد مطالعه 150 دختر و 150 پسر به شيوه هدفمند انتخاب و آزمون خطرپذيري بادكنكي (لجوئز و همكاران، 2002) را به تنهايي به اتمام رساندند. سپس آزمودني‌ها به صورت تصادفي در سه گروه ذيل قرار گرفتند و براي بار دوم اين آزمون را به اتمام رساندند؛ ولي اين بار با حضور مجازي يك همسال ناآشنا آزمون را انجام دادند. سه گروه مورد نظر شامل 1)موقعيت انگيزشي آشكار 2)موقعيت انگيزشي ناآشكار 3)گروه كنترل بودند. آزمودني‌هايي كه در دو گروه انگيزشي آشكار و تاآشكار بودند، همچنان كه آزمون خطرپذيري بادكنكي را به انجام مي‌رساندند در معرض موقعيت انگيزشي قرار گرفتند ولي گروه كنترل تحت هيچ مداخله‌اي قرار نگرفت. تحليل داده‌ها به روش كوواريانس نشان داد همسالاني كه در گروه انگيزشي ناآشكار بودند نسبت به گروه انگيزشي آشكار و كنترل، ريسك‌پذيري و حساسيت به پاداش بيشتري نشان ‌دادند (P 0.05). همچنين يافته‌ها نشان دادند تفاوت جنسيتي بين دو گروه ناآشكار و آشكار كه تحت تأثير جنسيت مورد بررسي قرار گرفته بود مشاهده نشد (0.05 p). بنابراين به مشاوران مدارس پيشنهاد مي‌شود كه ريسك‌پذيري در دختران را دست كم نگيرند و مداخلات آموزشي با تمركز بر تأثير تشويق ناآشكار در برنامه نوجوانان گنجانده شود.