مقايسه توجه انتخابي و انعطاف‌پذيري شناختي در افراد با و بدون مشكلات كيفيت خواب

هدف از پژوهش حاضر مقايسه توجه انتخابي و انعطاف پذيري شناختي در دو گروه با و بدون مشكلات كيفيت خواب در سه زمان صبح، عصر و شب بود. جامعه پژوهش دانشجويان پسر ساكن در خوابگاه دانشگاه زنجان بود كه در سال تحصيلي 97-96 در اين دانشگاه مشغول به تحصيل بودند. پرسشنامه كيفيت خواب پيتزبورگ (1989) به روش نمونه گيري در دسترس توزيع گرديد. سپس با توجه به يافته هاي پرسش نامه افراد به دو گروه با كيفيت خواب مناسب (47 نفر) و كيفيت خواب نامناسب (44 نفر) تقسيم شدند. آزمون استروپ توسط ريدلي استروپ (1935) و ويسكانسين (2011) كه به ترتيب براي سنجش توجه انتخابي و انعطاف پذيري شناختي است؛ در شش گروه در ساعات 9-7 و 18-16 و 24-22 انجام شد. نتايج تحليل واريانس چندمتغيره نشان داد كه تأثير «كيفيت خواب» بر ميانگين هر دو مورد ناهمخوان و ميانگين خنثي، معني دار به دست آمد. در تأثير «چرخه شبانه روزي» هر سه شاخص ميانگين ناهمخوان و زمان واكنش ناهمخوان و خطاي درجاماندگي معنادار بودند در «اثر تعاملي» نيز همه ي شاخص ها -معنادار بودند. اين نتايج نشان داد عملكرد شناختي افراد در دو گروه با كيفيت بالا و پايين خواب در ساعات مختلف شبانه روز متفاوت است. بدون در نظر گرفتن تفاوت ها در شاخص هاي هر متغير، كيفيت خواب بر توجه انتخابي اثر معناداري داشت ولي بر انعطاف پذيري شناختي نداشت. در اثرات تعاملي هم تفاوت هاي معناداري حاصل شد.