سبك زندگي، تعهد زناشويي و مسئوليت‌پذيري در زنان

پژوهش پيش‌رو با عنوان رابطۀ سبك زندگي، تعهد زناشويي و مسئوليت‌پذيري در زنان متأهل درحال تحصيل در دانشگاه‌هاي شهر تهران صورت پذيرفت. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. نمونۀ پژوهش شامل 120 دانشجو در مقاطع گوناگون تحصيلي بود كه به‌صورت تصادفي از پنج دانشگاه دولتي شهر تهران (دانشگاه‌هاي تهران، شهيد بهشتي، علامه طباطبايي، تربيت مدرس و الزهرا(س)) انتخاب شدند. شركت‌كنندگان به سؤالات پرسش‌نامه‌هاي پژوهش پاسخ دادند. ابزار پژوهش شامل سه پرسش‌نامه بود: 1 پرسش‌نامۀ سبك زندگي اسلامي با 138 پرسش؛ 2 پرسش‌نامۀ تعهد زناشويي آدامز با 44 پرسش؛ 3 پرسش‌نامۀ مسئوليت‌پذيري با 42 پرسش. داده‌هاي پژوهش با استفاده از آمار توصيفي و آزمون‌هاي استنباطي همبستگي، رگرسيون، خي 2 و t تفاوت تحليل و بررسي شدند. براساس نتايج به‌دست‌آمده از جامعۀ نمونه بين سبك زندگي و تعهد زناشويي و همچنين مسئوليت‌پذيري و بين تعهد زناشويي و مسئوليت‌پذيري رابطۀ مثبت و معناداري وجود دارد p 0/001. درعين‌حال، سبك زندگي اسلامي قدرت پيش‌بيني‌كنندگي تعهدپذيري و احساس مسئوليت و دوام دو متغير را دارد. برپايۀ يافته‌هاي اين پژوهش، مي‌توان با تقويت سبك زندگي اسلامي ميزان تعهد و مسئوليت‌پذيري را افزايش و از اين راه به استحكام خانواده كمك كرد. نوآوري پژوهش پيش‌رو در اين است كه برخلاف كليشه‌هاي موجود در جامعۀ زنان تحصيل‌كرده با سبك زندگي اسلامي از تعهد و احساس مسئوليت‌پذيري خوبي برخوردارند و تحصيلات و اشتغال و كسب درآمد و استقلال مالي بر تعهد و مسئوليت‌پذيري آنان تأثير منفي نداشته است.