تحليلي بر نگرش مدرسان زبان فارسي به ارائۀ بازخورد تصحيحي شفاهي در كلاس درس

با توجه به نقش مهم بازخوردهاي تصحيحي شفاهي­ در پيشرفت يادگيري زبان­ و عدم وجود پژوهش كافي در خصوص نگرش مدرسان زبان، به‌خصوص مدرسان زبان فارسي، به ارائه بازخورد تصحيحي شفاهي، هدفِ پژوهش حاضر بررسي، تحليل و نقد نگرش مدرسان زبان فارسي به ­ارائه بازخورد شفاهي و نيز بررسي عملكرد آنها در كلاس مي‌باشد. بدين منظور 15 مدرس زبان فارسي از ميان مدرسان زبان فارسي به‌غيرفارسي­زبانان انتخاب­شدند و به پرسشنامه مورداستفاده پاسخ دادند. اين پرسشنامه داراي 20 سؤال بسته ­پاسخ در مقياس ليكرت 5 گزينه­اي و سؤالات بازپاسخ بود. نتايج تحليل داده­هاي كمي و كيفي نشان­داد كه مدرسان زبان فارسي به ­غير فارسي­ زبانان نگرش مثبتي نسبت به بازخوردهاي تصحيحي شفاهي دارند و بيشترين فراواني از نظر نوع بازخوردها در كلاس، راهبرد فراخواني و كمترين فراواني تكرار، درخواست روشن­سازي و فرازباني است. مي‌توان نتيجه گرفت كه نگرش مثبت مدرسان زبان فارسي به بازخورد تصحيحي شفاهي باعث شده كه استفاده از آن در عملكردشان نيز آشكار شود. همچنين، مي‌توان ادعا كرد كه مدرسان زبان فارسي از طيف متنوعي از بازخوردها استفاده مي‌كنند ولي بازخورد فراخواني بسامد بالاتري دارد. نتايج اين پژوهش مي‌تواند به كمك مدرسان زبان فارسي، پژوهشگران اين حوزه و نيز طراحان دوره‌هاي تربيت مدرس زبان فارسي آيد.

Given the important role of oral corrective feedback (OCF) in developing language learning and due to the fact that no study has ever investigated Persian language teachers’ attitude toward providing oral corrective feedback, the purpose of the present study was to investigate and critically analyze the attitude and performance of Persian language teachers while providing OCF. To this end, 15 Persian language teachers were selected and given a questionnaire to complete. The questionnaire included both 5-point Likert scale and open-ended items. The findings revealed that Persian language teachers had a positive attitude toward OCF and that elicitation feedback was the most frequently used type of OCF, while repetition, clarification request and metalinguistic feedback were observed to be the least frequently used type of feedback. It can be concluded that Persian language teachers’ positive attitude toward OCF resulted in the effective use of feedback in the process of Persian language teaching. It can also be claimed that Persian language teachers made use of a variety of feedback types; the most frequent of all was elicitation feedback. The findings of this study have implications for Persian language teachers, researchers, and teacher educators.