مقايسه تحليلي آثار فارسي شيخ اشراق و مثنوي معنوي از منظر تمثيل پردازي

بررسي دقيق آثار برخي حكما و عرفاي ايراني اشتراكات معنادار آن ها را نشان مي دهد كه اين موضوع حاكي از پيوستگي روش آن ها است. مولانا شاعري است كه بنابر گواهي تذكره ها و آثار خود وي، از حكما و عرفاي پيش از خود تاثير پذيرفته است. ازسوي ديگر شيخ شهاب الدين سهروردي، حكيمي است كه با نگاه خاص فلسفي- عرفاني بر آراي عرفاني پس از خود تاثير گذاشته است. نگاهي گذرا به تاليفات سهروردي اين ظن را تقويت مي كند كه مولوي در سرايش مثنوي به آن ها نظر داشته است. يكي از ساحات مهم در طرز بيان عرفا و فلاسفه بهره گيري از تمثيل و حكايت است. آثار فارسي سهروردي كه در آن زبان شيخ به زبان آثار عرفاني نزديك شده، سرشار از تمثيل ها و حكايات است. نگاهي گذرا به آثار فارسي سهروردي خواننده آشنا با مثنوي را به مشابهتهايي معنادار ميان تمثيل ها و حكايات اين آثار رهنمون مي كند. در اين تحقيق در پي آن هستيم كه ساختار و محتواي اين تمثيل ها را به صورت تطبيقي و با شيوه توصيفي- تحليلي بررسي كنيم.