نقدي بر مدل فرزندپروري بامريند و ارائه مدلي از سبك فرزند پروري بر اساس نهج‌البلاغه

Critical Approach toward Parenting Styles of Baumrind; Presenting a Model of Parenting Style based on Nahj Al-Balaghah

هدف پژوهش حاضر، نقدي بر مدل فرزند پروري بامريند و ارائه مدلي از سبك فرزند پروري بر اساس نهج­‌البلاغه بوده است. پژوهش از نوع كيفي و بر اساس روش استنباطي مي‌باشد. در اين پژوهش در ابتدا سبك‌هاي فرزند پروري بامريند(آسان‌گير، مستبدانه و مقتدرانه) از ديدگاه حضرت علي عليه السلام مورد نقد قرار گرفته و سپس بر مبناي ديدگاه آن حضرت با تكيه بر نهج البلاغه مدلي از سبك فرزند پروري ارائه ‌شده است. مدل مذكور داراي پيش­فرض­‌ها (مقدمات)، ويژگي­‌ها، اصل و نتيجه است. طبق يافته­‌ها، پيش­فرض‌­هاي مدل عبارت اند از نيت الهي (خشنودي خدا)، تربيت پذير بودن انسان، خانواده محوري، و اعتماد پروري. ويژگي­‌ها نيز به ويژگي­‌هاي سلبي و ايجابي تقسيم­بندي و مصداق‌هاي آن معرفي شده است. اصل اساسي مدل، اعتدال و نتيجه نهايي و اصلي آن قرب الهي و سعادت انسان است.

The present study aimed to critique the Baumrind parenting styles and present a style based on Nahj al-Balaghah. The research is qualitative and based on the inferential method. In this research, at first, the parenting styles of Baumrind (neglectful, authoritarian, and permissive) have been criticized based on Imam Ali's (AS) approach, and then a parenting style has been presented based on Nahjul Balagha. The model has assumptions, features, principles, and results. According to the findings, the model assumptions are divine intention (God's pleasure), educability of man, family-oriented policies, and cultivation of trust. Characteristics were also divided into negative and affirmative features and their examples. The model's basic principle is moderation, and its final and main result is the closeness to God and human felicity.