بازخواني ترجمه فارسي عبارت قرآني«نفختَ فيه من روحي» (حجر: 29) با تكيه بر كاركرد استعاره واژه «نفختُ»

استعاره، در قرآن كريم حضور پردامنه اي دارد.دلايل وجود استعاره در قرآن هر چه كه باشد، يكي از آن‌ها، بدون شك، كاركرد مهمي است كه در بيان مفاهيم موردنظر قرآن ايفا مي نمايد.بدين لحاظ، ترجمه استعاره هاي قرآن دشوارتر از آن چيزي است كه، در نگاه اول، به نظر مي رسد.ضرورت توجه به كاركرد استعاره ازآن‌روست كه غفلت از اين شاخصه مهم، به گاه ترجمه قرآن، از تأثيرِ برابرِ آن در مخاطبان زبان مقصد به ميزان زيادي خواهد كاست.براين اساس، هدف ما در مقاله حاضر، اين است تا به شكل عملي، نقش تعيين كننده كاركرد در ترجمه استعاره هاي قرآن به زبان مقصد را به اثبات برسانيم.بدين منظور، ابتدا، با تكيه‌بر روش توصيفي تحليلي و از طريق مراجعه به منابع مكتوب، انواع كاركردهاي ذكرشده در آثار بلاغت دانان مسلمان براي استعاره هاي قرآن را مدّ نظر قرار داده و سپس به نظم قرآن به‌عنوان عامل مهم در تعيين كاركرد استعاره در قرآن اشاره‌كرده‌ايم.در ادامه، در بخش اصلي پژوهش، به شكل موردي، آيه 29 سوره «حجر» را ازنظر كاركرد استعاره و همچنين ازنظر مقولات مرتبط با تعادل ترجمه اي واكاوي كرده و تلاش هاي «خرمشاهي»، «فولادوند»، «آيتي» و «ميبدي» در ترجمه فارسي اين آيه، از نقطه نظر كاركرد استعاري، را با يكديگر مقايسه كرده ايم.در پايان، نتيجه حاصله حاكي از آن است كه بازتوليد عبارت قرآني موردبحث از طريق ترجمه تحت اللفظي، كاركرد عينيت بخشي استعاره آن را، طور كامل، در زبان فارسي بازتاب مي نمايد و ترجمه اشتباه ميبدي از عبارت موردبحث، گواهي است بر اين واقعيت كه وي از كاركرد استعاره آن غافل بوده است.