نشانه‌شناسي رمزگان‌هاي زباني در سروده «ملحمة الهجرة الثالثة» از «كاظم السماوي»

نشانه شناسي رمزگان ها، يكي از روش هاي نويني است كه ناقدان در بررسي و تأويل متون ادبي به آن اهتمام ورزيده اند و از مفاهيمي اساسي است كه نشانه ها به‌وسيلۀ آن، معناي ويژۀ خود را مي يابند. كاظم السماوي (1919 2010م) از شاعران توانمند معاصر عراق است كه بخش قابل توجّهي از شعر وي را نشانه ها، نمادها و اسطوره ها تشكيل مي دهد. سروده «ملحمة الهجرة الثلاثة» از اشعاري است كه وي در آن، با خلق مجموعه اي از نشانه ها؛ پيام مورد نظر خود را با مخاطب در ميان مي گذارد.  اين پژوهش كيفي، به شيوۀ توصيفي تحليلي، با استفاده از نسخه هاي خطّي و كتابخانه اي، به بررسي اين قصيده براي يافتن مهم ترين رمزگان هاي زباني آن و بيان ارتباط آن ها با زندگي شاعر از يك سو و نقش آن در هماهنگي قصيده از سوي ديگر، پرداخته است. هدف از بررسي و تحليل اين قصيده از منظر رمزگان ها آن است تا خواننده تا حدّ زيادي با زواياي پنهان شعر سماوي و انديشه وي آشنا شود. نتايج نشان مي دهد كه نشانه هاي شخصيّت شاعر و گرايش هاي شخصي او به‌طور واضح در رمزگان هاي مربوط به صاحب متن و عنوان تجسّم يافته است؛ همان‌طور كه يكپارچگي قصيده به كمك رمزگان هاي زيبايي شناختي و بينامتني به‌اضافه ديگر رموز محقّق شده است كه اين امر، بر ارزش ادبي قصيده افزوده است. همچنين، بررسي ها، حاكي از آن است كه سروده حاضر، برخاسته و متأثّر از زندگي وي و سال هاي دراز غربت و تبعيد است كه شاعر به‌صورت آگاهانه بسياري از رمزگان ها را براي بيان مقصود خود كه همان برانگيختن حسِّ مبارزه و مقاومت است بكار گرفته است. وي به‌خوبي توانسته است در پسِ اين نشانه ها، مقصود خود را بيان و با خواننده ارتباط برقرار كند. كليدواژه‌ها: نشانه شناسي، رمزگان ها، كاظم السماوي، ملحمة الهجرة الثلاثة.      نشانه شناسي رمزگان ها، يكي از روش هاي نويني است كه ناقدان در بررسي و تأويل متون ادبي به آن اهتمام ورزيده اند و از مفاهيمي اساسي است كه نشانه ها به‌وسيلۀ آن، معناي ويژۀ خود را مي يابند. كاظم السماوي (1919 2010م) از شاعران توانمند معاصر عراق است كه بخش قابل توجّهي از شعر وي را نشانه ها، نمادها و اسطوره ها تشكيل مي دهد. سروده «ملحمة الهجرة الثلاثة» از اشعاري است كه وي در آن، با خلق مجموعه اي از نشانه ها؛ پيام مورد نظر خود را با مخاطب در ميان مي گذارد.  اين پژوهش كيفي، به شيوۀ توصيفي تحليلي، با استفاده از نسخه هاي خطّي و كتابخانه اي، به بررسي اين قصيده براي يافتن مهم ترين رمزگان هاي زباني آن و بيان ارتباط آن ها با زندگي شاعر از يك سو و نقش آن در هماهنگي قصيده از سوي ديگر، پرداخته است. هدف از بررسي و تحليل اين قصيده از منظر رمزگان ها آن است تا خواننده تا حدّ زيادي با زواياي پنهان شعر سماوي و انديشه وي آشنا شود. نتايج نشان مي دهد كه نشانه هاي شخصيّت شاعر و گرايش هاي شخصي او به‌طور واضح در رمزگان هاي مربوط به صاحب متن و عنوان تجسّم يافته است؛ همان‌طور كه يكپارچگي قصيده به كمك رمزگان هاي زيبايي شناختي و بينامتني به‌اضافه ديگر رموز محقّق شده است كه اين امر، بر ارزش ادبي قصيده افزوده است. همچنين، بررسي ها، حاكي از آن است كه سروده حاضر، برخاسته و متأثّر از زندگي وي و سال هاي دراز غربت و تبعيد است كه شاعر به‌صورت آگاهانه بسياري از رمزگان ها را براي بيان مقصود خود كه همان برانگيختن حسِّ مبارزه و مقاومت است بكار گرفته است. وي به‌خوبي توانسته است در پسِ اين نشانه ها، مقصود خود را بيان و با خواننده ارتباط برقرار كند.