ارتباط كارآفريني و آيند‌نگاري: مروري بر برخي از تحقيقات مفهومي

آينده‌نگاري رويكردي نظام‌مند، پيوسته و دائمي است كه بر اساس مجموعه‌اي از روش‌ها و روش‌شناسي‌هاي آزمون‌شده انجام مي‌شود. اين فرايند، آينده علم و فناوري، بازارها، مشتريان و جامعه را مي‌نگرد و وظيفه محوري آن، مهياسازي كسب و كار جهت تصميم‌گيري‌هاي راهبردي، حفظ توان رقابت‌پذيري آتي، و تقويت قابليت‌هاي كسب و كار در يادگيري و نوآوري است. به‌طور خلاصه، هدف آينده‌نگاري، آينده‌گرا نمودن كسب و كار است. از ديگر سو، كارآفريني هنر و كاركردي است كه واكاوي ارتباط آن با مباني آينده‌نگاري، رابطه‌اي تنگاتنگ ميان آينده‌نگاري و نظريه‌هاي خلق و اثرسازي در كارآفريني را آشكار مي‌سازد. آينده‌نگاري در فرايند خلق، توسعه و تثبيت كسب و كارهاي كارآفرينانه، نقش محوري ايفا مي‌كند. بر همين اساس در اين مقاله، ضمن معرفي و تشريح مفاهيم مرتبط با آينده‌نگاري و همچنين، مباني روانشناختي آينده‌نگاري و تصميم‌گيري كارآفرينانه، آينده‌نگاري در دو مرحله مجزا و تعيين‌كننده از مراحل تكامل كسب و كار (پيش از تثبيت كسب و كار و پس از تثبيت كسب و كار) مورد بررسي قرار مي‌گيرد و آن‌گاه به‌منظور ارائه يك دسته‌بندي متمايز و مجزا، نتايج پراكنده برخي مطالعات پيرامون موضوع آينده‌نگاري در كسب و كار، به لحاظ مفهومي، تلفيق مي‌شود.