تأملي انتقادي بر مطالعات كاربرد رسانه‌هاي اجتماعي در سازمان

رسانه‌هاي اجتماعي با توصيفي از ابزارهاي بر خط، مجرايي را براي انتقال و يا اشتراك-گذاري اطلاعات با مخاطبان گسترده مهيا مي‌نمايد. اين رسانه‌ها با درگير كردن عوامل انساني در فرايندهاي رويه‌اي و فلسفه وجودي يك سازمان، اجتماعي‌سازي سازمان را هدف قرار مي‌دهد. بررسي پژوهش‌هاي انجام شده در نسبيت رابطه رسانه‌هاي اجتماعي و ارتباطات سازماني، عمدتاً نگرشي يك سويه و مثبت را نسبت به اين رسانه-ها به مخاطب القاء مي‌نمايند. گفتمان غالب تئوريك در حوزه سازماني اين است كه كاربرد رسانه‌هاي اجتماعي، ضروري و توسعه دهنده است زيرا با تأثير بر ارتباطات سازماني، سازمان‌ها را در ايجاد فضاي گفت وگو و ارتباطات بينافردي و همچنين جلب مشاركت ذي نفعان ياري مي‌رساند. اما نكته اصلي اينجاست كه شواهد تجربي در حوزه رسانه‌هاي اجتماعي و ارتباطات سازماني، به طور عمده وابسته به مورد بوده و قابل تعميم نمي‌باشد. از اين رو در اين مقاله با تأملي انتقادي، ضمن مرور نقش رسانه‌هاي اجتماعي در اجتماعي‌سازي سازمان، نگاه پوزيتويستي پژوهشگران سازماني نسبت به اين رسانه‌ها مورد بحث و گفتگو قرار گرفته شده است. نتايج بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه نسبت به آثار مثبت رسانه‌هاي اجتماعي در سازمان‌ها بزرگ‌نمايي شده و مفيد بودن آن، بستگي به كاربست اجرايي رسانه اجتماعي و تناسب آن با سازمان دارد.

By describing online tools, social media provides a channel for transmitting or sharing information with wide audiences. These media target the organization's socialization by involving human factors in an organization's procedural and existential philosophy. Investigating the research conducted on the relationship between social media and organizational communication mainly induces a one-sided and positive attitude towards these media to the audience. The dominant theoretical discourse in the organizational field is that the use of social media is necessary and developmental because influencing organizational communication helps organizations to create a space for dialogue and interpersonal communication as well as attract the participation of stakeholders.But the main point is that empirical evidence in the field of social media and organizational communication is largely dependent on the case and cannot be generalized. Therefore, in this article, with a critical reflection, while reviewing the role of social media in the socialization of the organization, the positivist view of organizational researchers towards these media has been discussed. The results of the studies show that the positive effects of social media on organizations have been magnified and, as portrayed, are not necessarily beneficial to human factors and organizations.