تعارضات و تشابهات حقوق بشر اسلامي با حقوق بشر جهاني با تأكيد بر حقوق زنان در ايران

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي تعارضات و تشابهات موجود ميان حقوق بشر اسلامي با حقوق بشر جهاني در حوزه حقوق زنان، در صدد پاسخگويي به اين سؤال است كه چه تعارضاتي و تشابهاتي ميان حقوق بشر اسلامي با حقوق بشر جهاني در حوزه حقوق زنان در ايران به چشم مي‌خورد. روش: اين پژوهش، به لحاظ چارچوب پژوهشي و ماهيت داده، در زمره تحقيقات كيفي و به لحاظ بررسي خصوصيات موضوع و مسئله، پژوهشي توصيفي- تحليلي قلمداد مي شود و براي احرا، از روش اسنادي در آن استفاده شده است. جامعه هدف يا متون مورد بررسي در اين پژوهش، توصيه نامه هايي است كه ايران طي دوره اول و دوم بررسي پرونده حقوق بشر خود در شوراي حقوق بشر، دريافت نموده است. از 511 توصيه اي كه ايران در دو دوره بررسي جهاني پرونده حقوق بشر خود دريافت نموده است، در مجموع حدود يك سوم توصيه نامه ها (152 مورد) پيرامون حقوق زنان است كه تمامي اين متون مورد بررسي قرار گرفته است. اعتبار و پايايي اين پژوهش با در نظر گرفتن چارچوب مفهومي موضوع، با دستيابي به كفايت نظري حاصل شد. يافته ها و نتايج: علي رغم تشابهات و تطابق هاي كه ميان حقوق بشر اسلامي و حقوق بشر جهاني پيرامون حقوق زنان وجود دارد، اما در حوزه هاي حقوق فردي، حقوق خانوادگي، حقوق اجتماعي، حقوق فرهنگي و معنوي زنان، حقوق اقتصادي، حقوق سياسي و نيز در حوزه حقوقي و قضايي، تعارضاتي ميان حقوق بشر اسلامي با حقوق بشر جهاني وجود دارد. اين تعارضات در عمل عدم پذيرش و الحاق به برخي كنوانسيون هاي حقوق بشري در حوزه زنان را براي ايران در پي داشته و زمينه ساز طرح اتهامات حقوق بشري از سوي غرب بر عليه ايران و تلقي از اين كشوذ به عنوان «ناقض حقوق زنان» شده است.