مقايسه اثربخشي آموزش راهبردهاي مديريت هيجان و ايمن سازي در مقابل استرس بر تكانشگري زنان زنداني شهرستان تبريز

زمينه و هدف: تكانشگري در افراد، مشكلاتي را در زندگي روزمره ايجاد نموده كه آثار آن تا مدت‌ها ماندگار است. اين نارسايي براي زندانيان، به ويژه زندانيان زن ملموس‌تر است. هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي آموزش راهبردهاي مديريت هيجان و ايمن‌سازي در مقابل استرس بر تكانشگري زنان زنداني شهرستان تبريز است. روش: طرح پژوهش نيمه آزمايشي از نوع طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش را زنان زنداني در ندامتگاه مركزي استان آذربايجان شرقي در سال 1398 به تعداد 654 نفر تشكيل دادند. در بين اين افراد پرسشنامه تكانشگري توزيع شد و 60 نفر از زنان زنداني كه در پرشنامه تكانشگري (بارات، 1994 با ضريب آلفاي كرونباخ 0/87) نمرات بالاتري به دست آوردند، براي پژوهش انتخاب شدند و در سه گروه قرار گرفتند و گروه اول، راهبرهاي مديريت هيجانات را دريافت كردند، گروه دوم ايمن سازي در برابر استرس و گروه سوم نيز گروه كنترل بوده و مداخله اي دريافت نكرد. تجزيه و تحليل داده ها با روش آماري تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي LSD انجام شد. يافته‌ها و نتايج: پژوهش نشان داد كه آموزش مديريت هيجانات و ايمن‌سازي در مقابل استرس،باعث كاهش تكانشگري در زنان مي شود. همچنين مديريت هيجانات، نسبت به ايمن‌سازي، تأثير بيشتري بر تكانشگري دارد. بنابراين توجه به مديريت هيجانات و ايمن‌سازي در مقابل استرس نقش مهمي در كاهش تكانشگري دارد.