نقد و بررسي معناي «ال» در ترجمه صد آيه اول قرآن كريم (مطالعه موردي ترجمه رضايي اصفهاني)

از مواردي كه در برگردان آيات قرآن كريم كم‌تر مورد توجه قرار گرفته، معاني مختلف ال و خصوصاً ال عهد ذهني بلاغي است و اين مسأله موجب آسيب در ترجمه مي شود، ال عهد ذهني در بلاغت و علم نحو معاني متفاوتي نسبت به هم دارد كه قدماء به اين مورد اشاره نكرده اند. اين مقاله به روش توصيفي - تحليلي به معناشناسي ال در محدوده صد آيه اول قرآن كريم در ترجمه محمدعلي رضايي اصفهاني مي پردازد و از اين رهگذر به دنبال تحليل دقيق معاني ال و بررسي راه هاي نمايش آن ها در ترجمه مذكور مي باشد. روش مترجم در ترجمه انواع مختلف ال استخراج شده است و در برخي از ترجمه هاي ارائه شده در اين دامنه پژوهشي، ملاحظاتي مطرح گرديده است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه در ترجمه عهد حضوري تنها با ترجمه نمودن اسم اشاره و حرف ندا در كنار اسم معرفه مي توان مفهوم حضور در ال را آشكار نمود. چنانكه در زبان عربي نيز نشانه عهد حضوري بودن ال، وجود اين قرائن مي باشد و مترجم نيز همين طريق را پيموده است و توضيح بيشتري نمي دهد و براي رساندن عهد ذكري صريح، لفظ«اين» را اضافه نموده و براي نمايش ال موصوله تعبير به «كساني كه» آورده است، همانگونه كه موصولات اسمي چنين ترجمه مي شوند. ال جنس و عهد ذهني بلاغي به همان شكل معرفه معنا مي شود و علامت خاصي براي شناخت آن وجود ندارد.