نقد و بررسي طرح احياي خانۀ منوچهري كاشان

طرح هاي احيا نقش مهمي در تداوم زندگي بناهاي تاريخي ‌دارند و از ارزشهاي فرهنگي و كالبد بنا بصورت توامان حفاظت‌ مي‌كنند.احياي اصولي علاوه‌بر بازدهي فرهنگي و اقتصادي، رهيافتي موثر جهت تشويق مردم به مشاركت و سرمايه‌گذاري در حفاظت از بناها و مجموعه‌هاي تاريخي مي‌باشد.در دوره اخير بعضي از طرح‌هاي احيا بدون درنظرگرفتن ارزش‌هاي هنري-تاريخي بنا و با ديدگاهي صرفا اقتصادي انجام گرديدند كه آسيب‌هاي متعددي را در بافت‌هاي تاريخي به‌همراه‌ داشته‌اند. از‌اين‌رو، با ضابطه‌مند‌شدن اصول احيا مي‌توان كاربري مناسب را به بناي تاريخي اختصاص‌داد. بازبيني نقاط قوت و ضعف طرح‌هاي احيا مي‌تواند در تحقق اين هدف موثر‌باشد. اين مقاله به اهميت نقد طرح‌هاي احيا و چگونگي مداخله‌در بناهاي تاريخي را بررسي ‌مي‌نمايد. خانه‌هاي تاريخي بيشترين آثارباقي‌مانده از ميراث معماري ايران ميباشند كه تعدد و تنوع آن‌ها در بافت‌هاي تاريخي پتانسيل خوبي براي تعريف محرك‌هاي توسعه ايجاد ‌مي‌كند. هدف از اين پژوهش نقد و تحليل ويژگي‌هاي موثر در احيا يكي از خانه‌هاي تاريخي شهر كاشان به‌نام «خانه‌ي منوچهري» است كه با‌توجه‌ به كانديد‌ بودن براي جايزه‌ي آقاخان و رونق اقتصادي و فرهنگي كه به واسطه‌ي كاربري اقامتي در بستر خود فراهم‌آورده ، مورد تحليل و بررسي قرار گرفته‌است. اين پژوهش با بررسي اسناد، مطالعات ميداني و با روش تحقيق كيفي انجام‌شده‌است.

Revitalization plays an important role in protecting the historical buildings, which simultaneously protects the culture and the body. This approach has played an important economic role. Today, many revitalization projects, regardless of the importance of cultural factors and with a purely economic perspective, have caused numerous damages in historical contexts. Therefore, by regulating the principles of revitalization, new use can be assigned to the monument. Reviewing the strengths and weaknesses of these plans can be effective. This underscores the importance of the critique of revitalization projects and how to intervene in them. In addition to cultural and economic returns, principled restoration is also an effective approach to encourage people to participate and invest in the restoration of historic collections. Historic houses are the most remnants of Iran's architectural heritage, the multiplicity and diversity of that in historical contexts provide good potential as urban catalysts. This research has been done by reviewing documents, field studies, and libraries and by the qualitative research method. The purpose of this research is to analyze the effective features in reviving one of the historical houses of Kashan city called "Manouchehri House" which is considered as a case study in this regard due to being a candidate for the Aga-Khan-Award and cultural economic prosperity provided by a tourist-accommodation.