نقدي بر روش‌شناسي كتاب پيكر انسان در هنر اسلامي ميراث گذشته و تحولات پس از اسلام

در شرايطي كه مطالعات هنراسلامي در بررسي تصوير انسان غناي چنداني ندارد، كتاب ايوا بئر با عنوان «پيكر انسان در هنراسلامي ميراث گذشته و تحولات پس از اسلام» در زمره كتب منحصربه­فرد در اين زمينه محسوب مي­شود. نويسنده در اين كتاب به بررسي تصوير انسان در هنر اعراب، ايران، گوركانيان و عثماني مي­پردازد. او كه سال­ها صاحب كرسي تدريس و سرپرست موزه هنراسلامي بود، كتاب مذكور را در سال 2004 به رشته تحرير درآورد. با اينكه تلاش نويسنده در جمع­ آوري داده­ هاي تحقيق ستودني­ست اما بر نحوه­ي پژوهش و مباحث روش­شناسي كتاب نقدهايي وارد است. نقصان در روش ­شناسي كتاب منجر شده تا عليرغم نوآورانه بودن تحقيق، فرآيند ارتباط بين كتاب و خواننده بارها دچار گسست شود. از برآيند نحوه ارائه مطالب، مي­توان كتاب را ذيل رويكرد تاريخي­نگري جاي داد. از نظر نويسندگان، ناديده گرفتن «تفسير» به عنوان مهمترين بخش روش­شناسي تاريخ ي­نگر، خلل ­هاي موجود را رقم زده است. براين اساس نويسندگان مقاله حاضر كوشش مي­كنند تا ضمن بررسي و شرح نواقص روش ­شناسي كتاب، پيشنهاده ­هايي جهت مرتفع ­سازي آن­ها ارائه دهند.

While the study of Islamic art is not very rich in the study of the human image, Eva Beer’s book "The Human Body in the Islamic Art of the Past Heritage and Post-Islamic Developments" is one of the only books in this field. In this book, the author examines the human image in the art of Arabs, Iranians, Gurkhas, and Ottomans. He has been a lecturer at the Museum of Islamic Art for many years and wrote the book in 2004. Although the author's efforts to collect research data are commendable, there are criticisms of the way research and methodological issues in the book are handled. Deficiencies in book methodology have led to the breakdown of communication between the book and the reader, despite the novelty of the research. The present article attempts to examine and explain the shortcomings of the methodology of the book and provide suggestions for their solution.