بررسي و نقد كتاب “Inclusive Growth in Iran’s provinces: Policies and Indicators” (رشد فراگير در استان‌هاي ايران: سياست‌ها و شاخص‌ها)

دستيابي به رشد اقتصادي پيوسته در كانون توجه سياستگداريهاي بوده و مي­باشد. بررسي اين موضوع عمدتا با استفاده از الگوها و مدل هاي رشد اقتصادي انجام مي­شود. از جديدترين الگوهاي رشد اقتصادي مي توان به الگوي رشد فقرزدا و متعاقب آن الگوي رشد فراگير اشاره نمود. اين دو الگو زماني مطرح گرديدند كه مشاهده شد فقرا متناسب با ديگر اقشار جامعه از منافع رشد اقتصادي بهره مند نمي شوند. ازجمله كتب منتشر شده در اين حوزه كتاب "رشد فراگير در استانهاي ايران: سياستها و شاخص ها" است كه بررسي و نقد آن در دستور كار مقاله حاضر قرار داشت و تلاش گرديده پيشنهاداتي جهت ارتقاء محتواي كتاب در ويرايشهاي آتي ارايه گردد. يافته هاي كتاب حكايت از آن دارد كه رشد اقتصادي در ايران در سال هاي اخير از فراگيري پاييني برخوردار بوده است و همزمان كه مشاركت نيروي كار نقش موثر و معناداري بر رشد فراگير در استان هاي كشور داشته است. اما سياستگذاري هاي دولت كه مي توانسته نقش موثر و معناداري بر كاهش فقر و نابرابري در استانها داشته باشند، در عمل توفيق چنداني نداشته اند. در جمع بندي بنظر مي­رسد حركت در مسير رشد فراگير نياز مند طراحي و اجراي يك بسته سياستي منسجم، از ابعاد مختلف است.

Achieving continuous economic growth has been and is one of the focal points in policy-making. This issue is mostly studied using economic growth models and approaches. One of the newest approaches to economic growth is pro-poor growth and subsequently the inclusive growth. These two approaches were offered when it was observed that poor people do not enjoy the benefits of economic growth comparing to other sections of society. One of the books published in this field is the book "Inclusive Growth in the Provinces of Iran: Policies and Indicators", the review and critique of which is on the agenda of this article and meanwhile attempts are made to provide suggestions for improving the content of the book in future editions. The findings of the book indicate that economic growth in Iran has been low in recent years and at the same time labor force participation has played an effective and significant role in the overall growth in the provinces. However, government policies that could have played an effective role in reducing poverty and inequality in the provinces have not been very successful in practice. In conclusion, it seems that moving toward inclusive growth requires the design and implementation of a coherent policy package from different dimensions