تركيه، بحران سوريه و سياست مقابله با ظهور كردستان

خيزش ­هاي عربي در سوريه منجر به سرنگوني حكومت بشار اسد نگرديده بلكه به جنگ داخلي ميان گروه ­هاي سوري و رقابت قدرت­ هاي منطقه ­اي و فرامنطقه ­اي براي كسب نفوذ بيشتر منتهي شده است. پيآمد چنين وضعيتي كنترل كردستان سوريه توسط حزب اتحاد دمكراتيك كه از آن به­عنوان شاخه سوري پ.ك.ك. ياد مي ­شود، بوده است. سئوال اين است كه استراتژي تركيه در مواجه با تهديدات ناشي از ظهور منطقه خود مختار كرد از دل بحران سوريه و در امتداد مرزهاي جنوبي تركيه چيست؟ در تشريح جوانب مختلف اين مساله در ابتدا ماهيت بحران سوريه و چگونگي كنترل كردستان سوريه توسط پ.ي.د. به روشي توصيفي-تحليلي و با ارجاع به منابع كتابخانه اي بررسي شده است. فرضيه مقاله بر پايه يافته­ هاي پژوهش اين است كه تركيه در ابتدا با پيگيري سياست صبر و انفعال در قبال داعش و استفاده از اهرم بارزاني تلاش نمود مانع پيدايش كردستان سوريه و يا كنترل آن توسط پ.ي.د. شود. با ظهور كردستان سوريه كه بيشتر ناشي از عقب نشيني استراتژيك اسد از شمال سوريه و حمايت غرب از پ.ي.د. بود، آنكارا با حضور نظامي در سوريه و چرخش به سوي محور ايران وروسيه از يك سو و امتياز گيري از آمريكا سعي در مهار تهديدات پ.ي.د. نموده است.

The Arab uprisings in Syria did not lead to the overthrow of the Assad regime, but to a civil war between the Syrian groups and the competition of regional and trans-regional powers over getting influence in Syria. The result of such a situation is the control of Kurdistan by Democratic Alliance, which is considered as the Syrian branch of the PKK. The present article aims to examine the Turkish strategy in the face of the threats posed by the emergence of a Kurdish Autonomous Region in the aftermath of the Syrian crisis along the southern borders of Turkey.Therefore, the nature of the Syrian crisis and the ways of controlling Syria’s Kurdistan by P.Y.D have been analyzed. According to research findings, Turkey, following a policy of patience and passivity towards ISIL and using Barezany leverage, initially attempted to prevent the emergence of Syria's Kurdistan and controlling it by the P.Y.D, but with the advent of the Syrian Kurdistan, most of which arose from the strategic withdrawal of Assad forces from northern Syria and the Western support of P.Y.D., Ankara turning toward Iran-Russia axis and moving toward military presence in Syria, tried to curb the threats made by P.Y.D. in Syria.