عبور از قواعد سنتي حقوق شركت ها در گروه شركت هاي تجاري، تحول ماهوي و آييني

گروه شركتها به مجموعه اي از شركتها گفته مي شود كه با يكديگر رابطه سهامداري دارند و تحت مديريت يك شركت واحد موسوم به شركت مادر، فعاليت مي كنند. در اين رابطه، تملك اكثريت دارايي شركتهاي فرعي توسط شركت مادر، منجر به نفوذ قابل ملاحظه شركت اخير بر شركت هاي تحت كنترل مي شود و مي تواند منجر به اثرگذاري هاي گوناگون در عرصه هاي مختلف حقوقي اعم از ماهوي نظير مسئوليت و شكلي نظير صلاحيت شود. سوال مقاله اين است كه در فرضي كه فعاليت شركت فرعي منجر به ورود زيان به اشخاص ثالث مي شود، زيان ديده براي طرح دعوا عليه اعضاي گروه، عليه چه فرد يا افرادي مي تواند طرح دعوا نمايد؟ و در فرضي كه اعضاي گروه در حوزه هاي قضايي مختلف فعاليت مي كنند، براي دادخواهي بايد به كدام حوزه قضايي رجوع كند؟ نگارندگان در اين مقاله طي يك مطالعه تطبيقي به اين نتيجه مي رسند كه شركت مادر علي رغم اينكه شخصيت حقوقي جداگانه داشته و به عنوان سهامدار شركت فرعي مسئوليت محدود دارد، مي تواند در صورت نقض وظيفه مراقبت در اعمال كنترل، مسئوليت نامحدود داشته باشد و مورد تعقيب قرار گيرد. علاوه بر اين، احراز صلاحيت قضايي نسبت به احد از خواندگان در گروه مي تواند منجر به احراز صلاحيت قضايي نسبت به ساير اعضاي گروه و اثبات شايستگي دادگاه براي تعقيب همه آنها شود، ادعايي كه در نظام هاي حقوقي عمدتا مبتني بر دكترين بنگاه اقتصادي واحد است.

Corporate group is collection of companies which have shareholding relations with each other and conduct business under the management of a company which is named the parent company. In this relation, owning the most of the shares of the subsidiary company by the parent company results an impressive influence of the latter company on the controlled company and can affect different legal substantive and procedural areas like the responsibility and jurisdiction, in the case of the activities of the group in different legal systems. The question of this article is determining the defendant in the case of occurring damage to the third parties by the subsidiary company. an‎d in the case of dispersing the activities in different jurisdictions, which court is competent? The Authors via a comparative study conclude that the parent company in spite of it's separate legal personality and it's limited liability as the shareholder of the subsidiary company, could be liable id if breaches it’s duty of care. In addition, proving the jurisdiction to one of the defendants in a corporate group can results the proving of the jurisdiction to other members of the group and the competency of the court for suing all of them, an argument which is mostly based on the doctrine of single economic enterprise in different legal systems