به كارگيري روش زنجيره بحراني در مديريت پروژه‌هاي خطي-تكراري نظير راهسازي با در نظر گرفتن شرايط عدم قطعيت و ريسك

Implementing the critical chain method for managing linear-repetitive projects such as road construction, taking into account the conditions of uncertainty and risk

امروزه ديدگاه‌هاي سنتي به‌ تنهايي قادر به پاسخگويي نيازهاي مديريت پروژه‌هاي عمراني نيست. بنابراين استفاده از رويكردهاي نوين مديريتي مي‌تواند تا حد زيادي راهگشا باشد. اولين گام براي رسيدن به اين هدف شناخت انواع پروژه‌ها از نظر نوع خطي يا شبكه‌اي بودن، تفاوت مديريت يك پروژه با مديريت چند پروژه و روش‌هاي مديريت و اجراي پروژه است. در اين تحقيق از روش مديريت زنجيره بحراني به ‌جاي روش مسير بحراني براي ارائه برنامه زماني عملي‌تر به كار گرفته شده است. براي غلبه بر عدم قطعيت، روش ارائه ‌شده از اعداد فازي بر حسب زمان قطعي انجام فعاليت و دانش كارشناسان، براي مدل كردن عدم قطعيت در مدت‌ زمان فعاليت‌ها استفاده مي‌كند. روش ارائه ‌شده، به‌جاي جايگزين كردن برنامه زمان‌بندي قطعي اوليه توسط برنامه زماني مبتني بر مجموعه فازي، باز هم برنامه زماني قطعي را نگه مي‌دارد و به ‌سادگي بافر پروژه را براي مقابله با عدم قطعيت مي‌افزايد. اندازه بافر پروژه با استفاده از محاسبات روي اعداد فازي تعيين مي‌شود. همچنين به منظور غلبه بر ريسك در مطالعه موردي اين پژوهش، يك ضريب ريسك متوسط را براي پاسخگويي به ريسك‌ها براي بافر پروژه در نظر مي‌گيرد. به ‌هر حال تغيير ضريب ريسك در حالت‌هاي مختلف ريسك بالا، متوسط و پايين تأثير كمي روي اندازه بافر خواهد گذاشت. همچنين در اين تحقيق به منظور ارزيابي مدل ارائه شده در اين تحقيق، چند پروژه خطي-تكراري راهسازي به طور همزمان مورد بررسي قرار گرفته و برنامه‌ريزي شده است.

Nowadays traditional point of view is not able to meet the needs of construction project management. Therefore, the use of modern management approaches can be greatly helpful. The first step to reach this goal is to identify and verification variety of projects in terms of linear or network types, the difference in project and multi-project management, management and execute methods. In this research, critical chain management method is used instead of critical path method to provide more practical schedule. The proposed method solves a scheduling problem with time/resource tradeoff to provide a minimum-makespan deterministic schedule which will generally be a good starting point for project execution. Also to overcome the risk in the case, schedulers have a medium risk coefficient based on cognitive style. Anyway, the change of parameter β will give a little change in project duration. The proposed method is useful for both project planning and execution. The methods is simple, practical and can be easily computerized. It should be noted that although the advances in the field of computers and computing speed and information processing it is done, we still need to project manager and human using engineering vision, experience and knowledge can choose the best algorithm for each project to be felt.