تأثير ژئوكالچر شيعه بر نظم منطقه اي مطالعه و جامعه موردي: راه پيمايي اربعين

هدف: اين نوشتار به دنبال تحليل ژئوكالچر پديده راهپيمايي اربعين است. بسياري از تحليل­ ها پيرامون مسائل مربوط به جهان اسلام به تبيين مسائل ژئوپليتيك برمي‌گردد. اندكي از تحليل‌ها با پشتوانه تحليل هويتي و فرهنگي مسائل جهان اسلام را تبيين كرده ­اند، با اين حال مسئله «تحليل­ هاي ژئوكالچر» در مدت ­زماني طولاني به دلايل متعدد، مورد اهمال واقع شده است. اما امروزه ضرورت بازگشت تحليل‌هاي فرهنگي و هوّيتي اجتناب ناپذير است. راهپيمايي اربعين يكي از پديده‌هاي اجتماعي است كه با تحليل ژئوپليتيك نمي‌توان و نبايد آن را تشريح كرد و ضرورت توجه به نگاه گفتماني يا بين الاذهاني براي تحليل آن وجود دارد. روش‌شناسي پژوهش: جامعه آماري و شاخص‌هاي پژوهش، با استفاده از روش‌هاي كمي مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، كاربردي و به لحاظ روش، توصيفي - تحليلي و به لحاظ نحوه گردآوري داده‌ها از نوع پيمايشي ميداني است. يافته‌ها: پژوهش تلاش مي­كند با تمركز بر روي چرايي و چگونگي تأثيرگذاري راه پيمايي اربعين، بر شكل­ گيري ژئوكالچر شيعه، ضرورت توجه به عوامل و عناصري كه تأثيرگذاري فرهنگ بر گروه هويتي مورد مطالعه با آن ها ميسر مي­ شود و علل تأسيسي ژئوكالچر را مورد بررسي قرار دهد. نتيجه‌گيري: اگرچه تحليل­ هاي ژئوپليتيك از اهميت بسيار زيادي در تبيين رخدادهاي بين‌المللي دارند، اما به واسطه كم توجهي به پديده ­هاي فرهنگي، بخشي از مناسبات بين‌المللي را مورد توجه قرار نمي ­دهند. بر اساس يافته­ هاي پژوهش افزايش همبستگي بين ­المللي در بخش فرهنگي نيروهاي اجتماعي در آينده محتمل بنظر مي ­رسد كه اين وحدت اگر با زمينه­ هاي فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي همراه شود سبب دوام جغرافياي فرهنگي گروه‌هاي اجتماعي خواهد بود.

no abstract