بررسي ابتذال و سرقات ادبي در ديوان معزي

گاهي شاعران ضمن تتبّع يك شعر و جواب‌‌گويي به آن، دچار ابتذال قافيه شده‌‌اند كه طي كردن فرآيند تتبّع شعر ديگري به سرقت ادبي انجاميده است. ابتذال قافيه يكي از كاركردهاي منفي قافيه است كه باعث محدوديت شعر سنّتي در حوزۀ مضامين و معاني شده است و در بخش آغازين اين مقاله با بررسي برخي اشعار شاعران سدۀ 5 تا 8 قمري، بدان پرداخته‌‌ايم. آنچه در اين تحقيق مورد نظر است، بررسي مبحث سرقت ادبي و انواع آن در شعر امير معزي نيشابوري است؛ بدين صورت كه با عنايت به نقش قافيه و ابتذال آن در شعر، ابتدا به سرقات او از عنصري، فرخي و قطران خواهيم پرداخت و در نهايت سرقت‌‌هاي ادبي انوري، وطواط، اديب صابر و حسن غزنوي را از ديوان اشعار معزي نشان خواهيم داد.