شناسايي و اولويت بندي مولفه هاي آموزش كاركنان در موسسات آموزش عالي بر پايه روش تحليل مضمون

هدف پژوهش حاضر شناسايي و اولويت بندي مولفه هاي آموزش كاركنان در موسسات آموزش عالي با استفاده از تحليل مضمون و روش تصميم گيري چند شاخصه بهترين بدترين بود. اين تحقيق با روش شناسي از نوع آميخته (كيفي - كمي) انجام شد. ابتدا عوامل موثر بر آموزش كاركنان از طريق بررسي ادبيات موضوع و تحليل محتواي 71 مقاله و رساله مرتبط و مصاحبه نيمه ساختاريافته با سيزده نفر از خبرگان شناسايي شد. پس از غربالگري به تعداد 177 عامل مهم تقليل و در قالب 25 تم فرعي و 7 تم اصلي (نيازسنجي آموزشي، اهداف آموزشي، شيوه هاي ارزشيابي، ارزشيابي آموزشي، بهسازي كاركنان در موسسات آموزش عالي، شرايط حاكم بر موسسات آموزش عالي، تسهيلات آموزشي) طبقه بندي گرديد. شاخص ها با استفاده از رويكرد جديد تلفيقي بهترين – بدترين (BWM) رتبه بندي شد. نتايج نشان داد كه شاخص هاي نيازسنجي آموزشي و تسهيلات آموزشي به ترتيب بهترين - بدترين شاخص هاي آموزش كاركنان در موسسات آموزش عالي بودند. با توجه به نتايج پژوهش اميد است مديران بتوانند با شناخت و اولويت بندي موثرتر مولفه هاي آموزش كاركنان در موسسات آموزش عالي، سطح دانش و كيفيت رفتار و عملكرد كاركنان را بهبود بخشند.