تأثير تمرينات استقامتي با دو شدت مختلف بر سطوح سرمي آديپولين و برخي عوامل تنظيم‌كنندۀ آن در مردان كم‌تحرك

هدف: آديپولين، آديپوكاين نوظهور ضدالتهابي و حساس‌گر انسولين است كه در تعديل عدم تحمل گلوكز و مقاومت به انسولين نقش دارد. از آنجا كه فعاليت بدني و ورزش نيز از مداخله‌هاي درماني مؤثر و كم‌خطر در بهبود مقاومت به انسولين است، در مطالعۀ حاضر تأثير تمرينات استقامتي در دو شدت مختلف بر سطوح آديپولين و فورين سرم و شاخص مقاومت به انسولين در مردان كم‌تحرك بررسي شده است.روش‌ها: 38 مرد 3550 سال، كم‌تحرك و داراي اضافه وزن (شاخص تودۀ بدني 25 كيلوگرم بر مترمربع) به‌طور تصادفي به دو گروه تمريني كم‌شدت (13 نفر)و شديد (12 نفر) و يك گروه كنترل (13 نفر) تقسيم شدند. آزمودني‌ها در گروه شدت متوسط با شدت 50-70 درصد ضربان قلب بيشينه و در گروه شديد با شدت 70-90 درصد ضربان قلب بيشينه، 30-45 دقيقه در هر جلسه، 3 جلسه در هفته و به مدت 10 هفته روي نوار گردان دويدند. سطوح سرمي آديپولين، فورين، انسولين و گلوكز ناشتا و شاخص‌هاي آنتروپومتري قبل و 48 ساعت بعد از آخرين جلسۀ تمرين اندازه‌گيري شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با آزمون آناليز واريانس يكطرفه در سطح معنا‌داري 0.05 p انجام گرفت.نتايج: تغييرات سطوح آديپولين بين دو گروه تمريني شدت متوسط و شديد تفاوتي معنا‌دار داشت. همچنين تغييرات وزن، شاخص تودۀ بدن، درصد چربي بدن و نسبت محيط كمر به لگن نيز بين دو گروه تمريني شدت متوسط و شديد با گروه كنترل تفاوتي معنا‌دار داشت.نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد كه شدت تمرين استقامتي علاوه‌بر تأثير بر شاخص‌هاي آنتروپومتري، عاملي مؤثر در تعيين تغييرات سطوح آديپولين در مردان كم‌تحرك و داراي اضافه وزن است؛ با اين حال، مطالعات بيشتر به‌منظور شناسايي سازوكار ميانجي ضروري به‌نظر مي‌رسد.