اثر بتائين و سويه بر عملكرد و بيان ژن BHMT در جوجه‌هاي گوشتي در معرض آب آشاميدني داراي سطوح مختلف غلظت كل جامدات محلول

اين پژوهش، با هدف بررسي اثرات افزودن بتائين به جيره جوجه‌هاي سويه‌هاي راس و آرين كه آب آشاميدني با غلظت كل جامدات محلول (TDS) مختلف دريافت نموده بودند، انجام شد. 720 جوجه گوشتي يك‌روزه، سويه‌هاي راس 308 و آرين براي مدت شش هفته در 12 واحد آزمايشي توزيع گرديدند. آزمايش در قالب طرح كاملاً تصادفي به‌صورت فاكتوريل (2 × 2 × 3) حاوي دو سطح بتائين افزودني (صفر و 0.2 درصد جيره) و سه سطح TDS (mg/l 400، 2000 و 3500) با چهار تكرار و 15 جوجه در هر تكرار در روز هفتم انجام شد. . با افزايش غلطت TDS آب وزن بدن جوجه‌ها كاهش و ضريب تبديل غذايي و آب مصرفي آن‌ها افزايش داشت. بتائين افزودني تأثير معني‌داري برافزايش وزن و مصرف آب در طي دوره پايايي داشت. درصد تلفات و رطوبت فضولات در تيمارهايي كه آب با TDS بالاتر دريافت كرده بودند بيشتر بود. مقدار رطوبت فضولات با افزودن بتائين كاهش پيدا كرد. اثر افزودن بتايين و افزايش TDS بر روي ميزان غلظت سديم خون جوجه‌ها در 28 روزگي معني‌دار بود (0.05 p). با افزايش TDS در آب آشاميدني همچنين در سويه آرين نسبت به سويه راس بيان ژن آنزيم BHMT در كبد جوجه‌ها كاهش داشت. با افزودن بتائين به جيره جوجه‌ها بيان ژن افزايش پيدا كرد. نتايج نشان داد كه با افزايش غلظت مواد محلول در آب عملكرد جوجه‌ها كاهش مي‌يابد و اضافه كردن بتائين مي‌تواند راه‌حلي براي اين مشكل باشد.